اين پژوهش با هدف بررسی رابطه بين پذيرش و کاربرد فنّاوری اطلاعات و ارتباطات با عملکرد آموزشی و پژوهشی اعضای هيئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 87-88 انجام شده شد. بررسی ناشناخته‌ها و چالش‌های آموزشی از دلايل انجام اين‌گونه پژوهش‌هاست. اين پژوهش از لحاظ هدف، از نوع تحقيقات کاربردی و توصيفی پيمايشی و نيز براساس روش تحقيق، از نوع تحقيقات همبستگی بوده است. جامعه مورد پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گيری تصادفی- طبقه‌ای با تخصيص متناسب با حجم نمونه، 274 نفر از اعضای هيئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد بود. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه و مشاهده و مصاحبه استفاده شده است. برای محاسبه پايايی بخش‌های مختلف پرسشنامه نيز از ضريب آلفای کرونباخ استفاده شد. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده با استفاده از ضريب همبستگی پيرسون بين ميزان استفاده اعضای هيئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد از فنّاوری اطلاعات و ارتباطات با عملکرد آموزشی و پژوهشی‌شان رابطه مثبت (مستقيم) به‌دست آمد؛ هر چه ميزان استفاده از فنّاوری اطلاعات و ارتباطات بيشتر باشد، فعاليت‌های آموزشی و پژوهشی اعضا نيز بيشتر و به‌روزتر خواهد شد.
کلید واژگان :
فنّاوری اطلاعات و ارتباطات، اعضای هیئت علمي، عملكرد آموزشي، عملكرد پژوهشي، دانشگاه فردوسي مشهد، 1390
