در عرصه فضايي، سكونتگاه هاي انساني اجزاي تشكيل دهنده يك نظام در قلمرو فضاي جغرافيايي خاص قلمداد مي شوند و از اين رو، همواره بين آنها مناسبات گوناگون وجود دارد. پژوهش حاضر، به لحاظ روش، از مطالعه اسنادي و از نظر تجربي، براي بررسي متغيرها، از روش پيمايشي (پرسشنامه) سود مي جويد؛ و حجم نمونه 240 نفر است. نمونه گيري به-روش طبقه بندي انجام مي پذيرد و تعداد نمونه ها، بر اساس سهم جمعيتي در هر روستا، توزيع و پرسشگري آنها به صورت تصادفي انجام مي گيرد. براي پردازش داده ها، با توجه به سطح سنجش متغيرها، از روش هاي آماري توصيفي و آماره هاي استنباطي استفاده مي شود. نتايج پژوهش نشان دهنده تاثيرگذاري احداث شهرك عشايري بر شاخص هاي اجتماعي، اقتصادي و كالبدي روستاهاي پيراموني است.
