کارایی تبدیل و خصوصیات تکنولوژیکی ژنوتیپ‌های برنج در نظام‌های کاشت

هدف از این تحقیق ارزیابی عوامل تبدیل و خصوصیات تکنولوژیکی برنج در نظام‌های زراعی بود. این آزمایش به‌صورت کرت‌های‌ خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در شهرستان نكا طی سال‌های 1390 و 1391 اجرا شد. نظام‌هاي كاشت رايج، بهبوديافته و ( SRI) به‌عنوان عامل اصلي و ژنوتیپ‌های سنگ طارم، طارم هاشمي، ندا و شیرودی به‌عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد که کارایی تبدیل در نظام کاشت SRI و بهبوديافته به‌ميزان 58/9 و 53/9 درصد بيش‌تر از نظام كاشت رایج بود. ولی بيش‌ترين درصد برنج خرد مربوط به نظام كاشت رایج و كم‌ترين مقدار آن در SRI حاصل شد. بالاترين کارایی تبدیل و حداقل درصد برنج خرد در رقم طارم هاشمي مشاهده شد. پايين‌ترين کارایی تبدیل برای رقم ندا و شيرودي و حداكثر درصد برنج خرد براي رقم ندا به‌دست آمد. بالاترين ميزان ري آمدن دانه براي رقم ندا و پايين‌ترين ميزان آن براي رقم طارم هاشمي مشاهده شد. حداكثر كارايي تبديل در SRI برای رقم طارم هاشمي حاصل شد. حداقل درصد برنج خرد براي SRI و رقم طارم هاشمي به‌دست آمد. در اثرمتقابل سه‌گانه مشاهده شد كه بیش‌ترین ميزان ري آمدن دانه در سال اول برای نظام كاشت رایج و رقم ندا به‌دست آمد. كم‌ترين ميزان ري آمدن دانه در سال اول برای SRI و رقم طارم هاشمي حاصل شد. بنابراین، نظام کاشت SRI منجر به رشد بهینه گیاه و افزایش کارایی تبدیل و بهبود خصوصیات ظاهری دانه ارقام برنج شد.

برنج، رقم، ضریب ری آمدن دانه، کارایی تبدیل، نظام کاشت