ریشه یابی بوطیقای نیما در شعر سیمین بهبهانی

چکیده؛ غزل نو، نوع جدیدی از غزل است با نگاهی تازه و زبانی نو و ساختاری جدید. بهبهانی از پیشگامان کوشای این فرم شعری است. با توجه به این که اندیشمندان حوزه¬ی شعر معاصر، بر تأثیر شعر نیمایی بر پیدایش غزل نو اتفاق نظر دارند، و از طرف دیگر نیما، پیشنهادهای هنری خود را مکتوب کرده است، پاسخ به این سوال ضروری به نظر می¬رسد که غزل نو بهبهانی در کدام جنبه یا جنبه¬ها، از بوطیقای پیشنهادی نیما متأثر بوده است؟ اساساً احیاگری بهبهانی در غزل، در چه محورهایی با بوطیقای نیما هم¬خوانی داشته است؟ طرز دید تازه و طرز کار تازه دو پایه¬ی اساسی بوطیقای نیماست. در طرز دید: فردیت¬گرایی، عینیت¬گرایی، جامعه¬مداری، گفتگومندی و در طرز کار: زبان جدید، بیان طبیعی،الگوی وصفی-روایی و هارمونیاز جمله عناصری هستند که غزل نوسرایان، به کاربرد آنها در جهت پویش مکرر غزل، دل بسته¬اند. بررسی غزل¬های نو بهبهانی، بازتاب بیشتر عناصر بوطیقای نیما را در لایه¬های آن به ما نشان می¬دهد. به طوری که می¬توان گفت: آرای ادبی نیما بر شکل¬گیری غزل نو بهبهانی، هم در زمینه¬ی طرز دید و هم از لحاظ طرز کار تاثیرگذار بوده است.

واژگان کلیدی: غزل نو، سیمین بهبهانی، شعر نو،بوطیقای نیما.