هدف از نگارش این مقاله بررسی مهمترین منابع تهدید و تنش در روابط پاکستان و همسایگان است. در بین همسایگان، پاکستان بیشترین تنش را با هند، و با محوریت کشمیردارد، به نحوی که تأثیر این منازعه بر همه ی ابعاد سیاست خارجی پاکستان سایه انداخته است. رویگردانی دو کشور ایالات متحده و افغانستان پس از یازده سپتامپر و توجه آنها به هند، نیز شکل جدیدی از تنش های سیاسی هند و پاکستان را به وجود آورده است. همانند منازعه کشمیر، بیشترین منابع تنش در روابط پاکستان و افغانستان اختلاف حل نشده بر سر مرز دیورند و قوم پشتون است.کما اینکه در ابعاد استراتژیک نیز دو کشور در تنش اند. در حال حاضر بهترین روابط پاکستان با چین است. بدون شک این پویایی روابط چه در گذشته و چه حال بیشتر به خاطر تهدید و دشمنی مشترک از ناحیه هند بوده، ولی قابل پیشبینی است با وجود حمایت برخی از گروهای اسلامی پاکستان از گروهای معارض در ترکستان شرقی، و نزدیک شدن هند و چین و چین و آمریکا به تدریج؛ پاکستان و چین از هم فاصله بگیرند. روابط پاکستان با همسایه جنوب غربی خود، یعنی ایران هم چندان مطلوب نیست. اختلافات مذهبی و قومی ترسیم کننده تروریسم، قاچاق مواد مخدر، چالش های مرزی و غیره در روابط دو کشور است. بعلاوه اینکه در بعد منطقه ای حمایت افراطی پاکستان از عربستان سعودی و حمایت ادامه دار این کشور از طالبان در افغانستان می تواند کم کم ایران و پاکستان را از هم دور کند.
کلید واژگان :پاکستان، چین، هند، ایران، افغانستان، سازه انگاری
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک