پژوهش حاضر که با هدف سنجش توسعه روستایی در دهستان¬های استان بوشهر انجام گردید، یک پژوهش کاربردی است که با بهره¬گیری از روش¬های تصمیم¬گیری چندشاخصه فازی به انجام رسیده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه¬ایی و ابزار جمع¬آوری با توجه به اهداف پژوهش مبتنی بر داده¬ها و اطلاعات جداول و فرم¬های رایج آمارنامه سرشماری عمومی نفوس و مسکن (بویژه سالنامه¬ آماری سال1390 استان بوشهر) بوده است. جامعه آماری پژوهش کل دهستان¬های استان بوشهر بوده است که جهت سنجش سطح توسعه آن-ها، 84 مولفه در قالب شاخص¬های توسعه¬ها از آمارنامه رسمی استان بوشهر استخراج و با استفاده از تکنیک¬ وایکور فازی مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل یافته¬های پژوهش ضمن ترسیم یک فضای منطقه¬ایی نابرابر در مناطق روستایی استان بوشهر و تخصیص ناعادلانه امکانات و خدمات روستایی، نشان داد که در مجموع شاخص¬ها، دهستان¬های حومه(بوشهر)، عسلویه، زیراه و پشتکوه دارای بالاترین میزان توسعه و دهستان¬های انارستان، بردخون، لیراوی میانی و آبدان پایین¬ترین میزان توسعه روستایی را دارا بوده¬اند. در پایان نیز جهت رفع عدم تعادل منطقه¬ای در استان بوشهر و برقراری عدالت اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان¬های استان، پیشنهاداتی کاربردی ارائه گردید و اولویت¬های توسعه به تفکیک دهستان تعیین گردید.
کلید واژگان :توسعه روستایی، ، تصمیم گیری چندشاخصه، منطق فازی، بوشهر
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک