بررسی اثرات محافظتی نانواکسیدروی بر بافت بیضه و سطح هورمون‌های جنسی موشهای سوری پس از تیمار با فنیل هیدرازین

پيش‌زمينه و هدف: فنیل‌هیدرازین می‌تواند سبب تغییرات ساختاری در بافت بیضه و سطح هورمونی ‌شود. این مطالعه به‌منظور ارزیابی اثرات نانواکسیدروی متعاقب هیپوکسی القا شده توسط فنیل هیدرازین در موش سوری نر صورت پذیرفت. مواد و روش‌ کار: براي انجام این مطالعه تعداد 72 سر موش سوری نر بالغ جوان6-8 هفته¬ای، به‌صورت تصادفی به 9 گروه تقسیم شدند: گروه 1 (کنترل نرمال)، گروه 2 (فنیل‌هیدرازین b.w/i.p./gr 100/ mg 8، براي بار اول و b.w/ i.p./gr 100/ mg 6، هر 48 ساعت یک‌بار)، گروه 3 شم (دریافت کننده نرمال سالین (ml/kg/ i.p. 1/0) دریافت کردند.)،گروه 4 (فنیل‌هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 1)، گروه 5 ( فنیل‌هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5/2)، گروه 6 (فنیل‌هیدرازین و نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5)، گروه 7 (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 1)، گروه 8 (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5/2) و گروه 9 (نانواکسیدروی mg/kg/ i.p. 5). پس از طی 35 روز تیمار، موش‌ها آسان کشی شده و تغییرات مورفولوژیک و مورفومتریک و سطح سرمی تستوسترون، LH و FSH مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده¬ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند و تمامی نتایج براساس میانگین ± خطای استاندارد بیان شدند. جهت مقایسه بین گروه ها نیز آنالیز واریانس یک¬طرفه مورد استفاده قرار گرفت و مقدار ۰۵/۰>P به¬عنوان سطح معنی‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: گروهی که فقط فنیل‌هیدرازین دریافت¬کرده بود،کاهش معنی داری(۰۵/۰>P ) در سطح هورمون‌های جنسی، شاخص‌های اسپرماتوژنز، ضریب تمایز لوله‌ای، ضریب تجمعی، ضریب اسپرمیوژنز، ارتفاع اپیتلیوم زایگر و تعداد سلول‌های لیدیگ، سرتولی و قطر لوله‌های منی‌ساز نشان داد و بافت بینابینی افزایش و ادماتوز یافته بود، که نانواکسیدروی در سایر گروه‌ها توانسته بود تا حدود زیادی سبب بهبود آن‌ها شود. بحث و نتيجه‌گيري: نتایج این مطالعه نشان دادند که نانواکسیدروی در دوزهای پایین به خصوص در دوز mg/kg 5/2 می‌تواند از بافت بیضه و هورمون‌های جنسی در برابر واکنش‌های مخرب ناشی از فنیل‌هیدرازین نقش حفاظتی ایفا نمایند

فنیل هیدرازین، هیپوکسی، نانواکسیدروی، بیضه، موش سوری