بررسی تأثیر صوت درمانی فشرده بر تغییرات تولید گفتار و صوت در یک بیمار مبتلابه ویلسون

مقدمه : بیماری ویلسون یک اختلال نادر متابولیکی است که به علت تجمع مس و ناتوانی بدن در تجزیه ی مس موجود در رژیم غذایی فرد اتفاق می افتد.. نواحی آسیب دیده مغزی در این بیماری مربوط به هماهنگی حرکات هستند و در نتیجه بیماری به عنوان یک اختلال حرکتی در نظر گرفته می شود. دیزارتری از جمله مشکلات گفتاری شایع در این بیمارن است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر صوت درمانی فشرده براساس اصول LSVT بربهبود مهارت های تولیدی و ویژگی های صوتی و در نهایت تاثیر آن بر قابلیت وضوح گفتار و شاخص کیفیت زندگی بیمار مبتلابه ویلسون بود. مواد و روش ها: بیمار خانمی 23 ساله ، مبتلا به بیماری ویلسون بود. ارزیابی‌های اکوستیکی صوت وتولید ،قابلیت وضوح گفتار،شاخص کیفیت صوت مرتبط با معلولیت صوتی قبل و بعد از اجرای برنامه درمانی انجام گرفت. برنامه‌ی صوت درمانی فشرده شامل 16 جلسه‌ی انفرادی یک ‌ساعته بود که بر اساس اصول LSVT به بیمار ارائه شد. یافته‌ها: بعد از ارائه‌ی درمان، افزایش معنادار در مقادیر پارامترهای آکوستیک صوت ، تولید گفتار و نیز قابلیت وضوح گفتار مشاهده شد که متعاقبا باعث کاهش معنادار و قابل‌توجه نمرات شاخص کیفیت زندگی مرتبط با معلولیت صدا (VHI) گردید. نتیجه‌گیری : صوت درمانی فشرده بر اساس اصول LSVT در بهبود پارامترهای آکوستیکی صوت ، تولید گفتار ، شاخص کیفیت زندگی مرتبط با معلولیت صدا و قابلیت وضوح گفتار مؤثر بود. به‌عبارت‌دیگر تأثیرات درمان فراتر از بلندی صدا است و موجب بهبود کیفیت صوتی ، تولید گفتار ، قابلیت وضوح گفتار و به‌طورکلی بهبودارتباط کلامی می شود که تأثیر مثبت بر کیفیت زندگی بیمار دارد.

صوت درمانی فشرده، ویلسون، وضوح گفتار، کیفیت زندگی