افسردگی یکی از رایج ترین بیماری های روانی است که عوامل اجتماعی در بروز آن، نقش مؤثری دارد. پژوهش حاضر سعی كرده است، تا با رویکردی جامعه شناختی و با روش پیمایشي (انتخاب 300 نفر از شهرهای تهران، رشت، صومعه سرا و لاهیجان) به بررسی تطبیقی دو استان تهران و گیلان بپردازد. یافته های مربوط به افسردگی؛ که براساس آزمون افسردگی سما انجام شده است، میانگین افسردگی افراد نمونه را (در مقیاس0 تا 100) برابر با 26.27، در حد «افسردگی خفیف» نشان می دهد. همچنین؛ نتیجة تحلیل چندمتغیری داده ها بيانگر آن است که عامل نبود پیوند اجتماعی، که متشکل از دو متغیر نبود حمایت اجتماعی و جدایی اجتماعی است، بیش از سایر عوامل با افسردگی رابطه دارد. بعد از آن به ترتیب، عامل نبود موفقیت اقتصادی که شامل متغیر دستنيافتن0به هدف است، و عامل نابسامانی اخلاقی که متشکل از متغیرهای بی اعتمادی اجتماعی، آنومی و احساس ناامنی؛ بیشترین تا کمترین سهم خالص را در توضیح افسردگی، داشته اند.
کلید واژگان :استان تهران، استان گیلان، افسردگی، عوامل اجتماعی، نبود پیوند اجتماعی، نبود موفقیت اقتصادی، نابسامانی اخلاقی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک