مقدمه: بهداشت مناسب موجب تندرستي مردم و افزايش توان بالقوه و بالفعل نيروي كار مي‌شود و نيروي كار، سهم بسيار مهمي در افزايش توليد و رشد اقتصادي خواهد داشت. رشد اقتصادي با افزايش درآمد افراد، زمينه ارتقاء سلامت را فراهم مي‌آورد؛ اما در صورت عدم اتخاذ سياست‌هاي بازتوزيع مناسب، نابرابري درآمدي ناشي از رشد اقتصادي مي تواند تأثير منفي بر سلامت داشته باشد. هدف: قصد اين مطالعه، بررسي رابطه بين رشد اقتصادي، نابرابري درآمدي و سلامت در ايران در دورة 1385-1357 بوده است. روش‌كار: مطالعه تحليلي و از نوع همبستگي اكولوژيك بوده و در آن از آزمون‌هاي همبستگي پارشال و رگرسيون استفاده شده است. داده‌هاي مورد نياز از مركز آمار ايران و بانك مركزي جمع‌آوري شده و توسط نرم افزار SPSS تحليل شدند. نتايج: در سطح معناداري (01/0P<) رابطه ضريب جيني با شاخص‌هاي سلامت معنا دار بود. رشد اقتصادي با اميد به زندگي در سطح معناداري (01/0P<) و با ميزان مرگ و مير كودكان در سطح معناداري (05/0P<) معنادار است. با توجه به نتايج رگرسيون كل مدل خطي بوده و متغير نابرابري درآمدي بهتر از متغير رشد اقتصادي تغييرات سلامت را تبين مي‌كند. نتيجه‌گيري: توجه همزمان به رشد اقتصادي و كاهش نابرابري درآمدي در بهبود وضع سلامتي ضرورت دارد.
کلید واژگان :رشد اقتصادي، نابرابري درآمدي، سلامت، اميد به زندگي، مرگ و مير كودكان زير 5 سال
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک