تف‌جوشي كامپوزيت Al2O3-TiB2 به منظور توليد قطعه‌اي با چگالي و استحكام بالا به علت پيوند‌هاي مستحكم كووالانسي و ضريب نفوذ پايين اجزا با مشكلاتي همراه مي‌باشد. انتظار مي‌رود توليد كامپوزيت به صورت ذرات ريزي كه به صورت همگن در زمينه توزيع شده باشد مي‌تواند مشكل تف‌جوشي اين ماده را مرتفع سازد. در اين پژوهش تف‌جوشي نانوكامپوزيت Al2O3-TiB2 كه با دو روش مكانوشيميايي و سل- ژل/مكانوشيميايي توليد شده مورد بررسي قرار مي‌گيرد. همچنين تاثير شرايط توليد بر رفتار تف‌جوشي، چگالي، ريزساختار، سختي و چقرمگي شكست مورد بررسي قرار مي‌گيرد. در روش مكانوشيميايي اكسيد‌هاي بور و تيتانيم در طي فرآيند آسياكاري احيا شده و نانوكامپوزيت Al2O3-TiB2 حاصل شد. در فرآيند سل- ژل/مكانوشيميايي، ژل بدست آمده از آلكوكسيد تيتانيم و اكسيد بور طي فرآيند آسياكاري در حضور آلومينيم منجر به توليد نانوكامپوزيت Al2O3-TiB2 شد. بررسي‌هاي ميكروسكپ الكتروني عبوري نشان داد كه ريزساختار نانوكامپوزيت بدست آمده از دو روش متفاوت مي‌باشد. تصاوير ميكروسكپ الكتروني روبشي ميزان تخلخل و اندازه دانه‌ها بعد از فرآيند تف‌جوشي را نشان مي‌دهد. براي نمونه توليد شده به روش سل- ژل/مكانوشيميايي مقادير چگالي، سختي و چقرمگي شكست پس از تف‌جوشي در دماي 1500 درجه سانتي‌گراد به ترتيب 97%، GPa 3/15 و MPa.m1/2 1/10 مي‌باشد درحالي‌كه براي نمونه توليد شده به روش مكانوشيميايي مقادير فوق 99%، GPa 20 و MPa.m1/2 4/11 است. نانوساختار بودن ذرات Al2O3-TiB2، غيربلوري بودن ساختار ذرات و تشكيل فاز مايع Al18B4O33 در حين فرآيند چگالش از عواملي مي‌باشند كه منجر به تسهيل فرآيند تف‌جوشي مي‌شود.
کلید واژگان :نانوكامپوزيت، پرس گرم، آلومينا، دي‌بورايد تيتانيم، سل- ژل، مكانوشيميايي
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک