با گسترش مفهوم سرمایه (شامل سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی)، عوامل مؤثر دیگری علاوه بر سرمایه فیزیکی و نیروی کار نیز در جریان رشد اقتصادی شناسایی شدند. یکی از این عوامل، بهره وری منابع تولید است که تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله دانش قرار می¬گیرد. هدف این مطالعه بررسی رابطه بلندمدت بین محورهای مختلف دانش در چارچوب اقتصاد دانش بنیان و رشد اقتصادی ایران طی دوره 1346- 1386 است. به این منظور از تکنیک اقتصاد سنجی مدل تصحیح خطای برداری و آزمون هم¬انباشتگی جوهانسن استفاده شده¬است. نتایج نشان می¬دهد که بین محورهای مختلف دانش (سرمایه انسانی و آموزش، رژیم¬های نهادی و اقتصادی و زیرساخت-های اطلاعاتی) رابطه بلندمدت وجود دارد و تمام محورهای دانش تأثیر مثبت بر رشد اقتصادی ایران دارند. همچنین ضریب ECM منفی و کوچک می¬باشد و لذا سرعت تعدیل انحراف از کوتاه-مدت به بلندمدت بطئی و کند می¬باشد
کلید واژگان :اقتصاد دانش بنیان، رشد اقتصادی، هم¬انباشتگی، مدل تصحیح خطای برداری
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک