بررسی میزان آبچک و پروتئین آبچک در چهار گونه ماهی سنگسر معمولی (Pomadasys kaakan)، گیش بزرگ (Caranx ignobilis)، گوازیم دم رشته ای (Nemipterus japonicus) و آمور (Ctenopharyngodon idella) نگهداری شده در غلظت های 2 و 5 درصد نمک

پروتئین ها مهمترین ترکیبات بدن موجودات زنده می باشند که تحت تاثیر عوامل محیطی مانند دما، شوری و pH هستند. این تحقیق به منظور اندازه گیری و مقایسه میزان آبچک و پروتئین موجود در آبچک ماهی سنگسر معمولی، گیش بزرگ، گوازیم و آمور در شرایط نگهداری بدون نمک، 2 و 5 درصد نمک در یخچال های خانگی با دمای 19- درجه سانتیگراد در سال 1388 انجام شد. 108 نمونه ماهی تهیه شد. اندازه گیری میزان آبچک با استفاده از دستگاه اسپکترومتر مدل Spectrometer T80 uv/lis PG Instruments و اندازه گیری درصد پروتئین آبچک از روش کلدال انجام شد. در این بررسی تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS17 انجام شد و میانگین داده ها به کمک آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) با یکدیگر مقایسه شدند. بر اساس نتایج بالاترین میزان آبچک 56/14±43/50 گرم و پروتئین آبچک 17/1±40/3 درصد در ماهی سنگسر معمولی در شرایط نگهداری 5 درصد نمک و پایین ترین میزان آبچک 36/0±32/1 گرم در ماهی سنگسر معمولی در شرایط نگهداری بدون نمک مشاهده گردید. همچنین پایین ترین میزان پروتئین آبچک 46/0±75/2 درصد در ماهی سنگسر معمولی در شرایط نگهداری 2 درصد نمک بود. میزان نمک روی میزان آبچک تاثیر داشت (P<0.05) ولی بر روی میزان پروتئین آبچک تاثیری نداشت (P>0.05).

ماهی، آبچک، پروتئین آبچک، نمک