رابطۀ فضای اخلاقی سازمان با اخلاق آموزشی ؛ نقش میانجی گری توسعة حرفه ای

زمینه: فضاي اخلاقي جزو مهمي از فضا يا فرهنگ سازماني است كه هم كاركنان سازمان و هم بازده كاري آنان را تحت تأثير قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ فضای اخلاقی سازمان با اخلاق آموزشی با نقش میانجی گری توسعة حرفه ای انجام شده است. روش: روش تحقیق، توصيفي و طرح پژوهشي همبستگي از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعة آماری شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه می‌باشد، 245 نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از سه پرسشنامه فضای اخلاقی، اخلاق آموزشی و توسعة حرفه ای استفاده شد. تجزیه و تحلیل یافته ها در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و براي تعيين ميزان و قدرت توان تأثیر فضای اخلاقی و توسعة حرفه ای بر اخلاق آموزشی از مدل یابی معادلات ساختاری بر اساس نرم افزار آماری LISREL بود. یافته ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد که: بین فضای اخلاقی با اخلاق آموزشی (63/0) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. رابطه این متغیر با توسعة حرفه ای نیز (82/0) مثبت و معنی دار می‌باشد. رابطه بین توسعة حرفه ای با اخلاق آموزشی (08/0-) معنی دار نمی باشد. همچنین رابطه بین فضای اخلاقی با اخلاق آموزشی با نقش میانجی توسعة حرفه ای (06/0-) معنی دار نمی باشد. نتیجه گیری: توجه به فضای اخلاقی سازمان می تواند یکی از راهبردهای اساسی جهت رشد اخلاق آموزشی اعضای هیات علمی در دانشگاه باشد.

فضای اخلاقی، اخلاق آموزشی، توسعة حرفه ای.