موضوع پژوهش حاضر بررسی تأثیر سبکهای والدگری ادراک شده و رضایتمندی زناشویی در تبیین رواندرستی فاعلی فرزندان بود. شناسایی عوامل تأثیرگذار بر رواندرستی فاعلی به منظور پیشگیری از پیامدهای رواندرستی فاعلی پایین برای فرد و جامعه ضروری است.روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه تهران و والدین آنها بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها به کمک سه پرسشنامه ی مقیاس رضایتمندی زناشویی (DAS)، مقیاس ادراک شیوه والدگری والدین و پرسشنامه رواندرستی فاعلی )بازنگری شده توسط بهرامی احسان و زنجانی طبسی ، 1383) گردآوری شدند . بعدا با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون داده ها مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : نتایج نشان داد که از میان ابعاد رضایتمندی زناشویی توافق ، همبستگی و ابراز محبت می توانند ابعاد رواندرستی فاعلی در فرزندان را پیش بینی کنند. همچنین از میان سبک های والدگری ادراک شده، مهرورزی و مشارکت مادر، مشارکت پدر و حمایت پدر از خودپیروی قادر به پیش بینی ابعاد رواندرستی فاعلی فرزندان هستند. نتیجه گیری: به نظر می رسد مناسبات سالم بین والدین و والدگری همراه با محبت بیشتر و مهار کردن کمتر ، نقشی تعیین کننده در شکل گیری ابعاد رواندرستی فاعلی در فرزندان دارند.
کلید واژگان :رضایتمندی زناشویی ، سبکهای والدگری ادراک شده ، رواندرستی فاعلی
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک