آموزش ايمنی و ترافيک در کشورمان به سبب بالا بودن نرخ تصادفات و کشته‌ها در حوادث جاده‌ای اهميت ويژه یافته است. به طور کلی به اعتقاد اکثر متخصصان و پژوهشگران حمل و نقل، آموزش ايمني راه به عنوان عاملی بازدارنده، نقش مهمي در كاستن ميزان تصادفات دارد. در اين ميان آموزش به كودكان با توجه به ويژگي منحصر به فرد آنها و درصد بالای تصادفات شهری و جاده‌ای مربوط به‌این گروه سنی، داراي اهميت بسيار بالايي است. كودكان به دليل داشتن، ناتواني در برداشتن گامهاي بلند، عدم تسلط به هنگام دويدن و دوچرخه‌سواري، پتانسيل جنبشي و بيقراري در پياده‌روها و خيابانها و محدوديت ميدان ديد، صدمات جبران‌ناپذيري از تصادفات مي‌بينند. كودكان نمي‌دانند كه خودروها براي توقف كامل احتياج به زمان و فاصله ترمز دارند. آنها تصور مي‌كنند هر زمان كه راننده بخواهد، خودرو متوقف مي‌شود. ضمن اينكه كودكان در تخمين‌زدن مسافت و سرعت خود نيز دچار اشتباه مي‌شوند، لذا وقتي که در شرايط سخت قرار مي‌گيرند، نمی‌توانند راه گريز مناسب را پيدا كنند. به ويژه آنكه در تصميم‌گيري بسيار ضعيف هستند. این مقاله به بررسی اثرات طرح آموزش ايمنی به دانش آموزان پسر مدارس راهنمايي شهر زنجان به عنوان نمونه‌ای از گروه هدف طرح می‌پردازد. در‌این مقاله ابتدا به ضرورت آموزش مفاهيم ايمنی به کودکان و نوجوانان اشاره شده، سپس روانشناسی کودک و روشهای آموزش ترافيک کودکان و نوجوانان در‌ایران و ساير کشورها مورد بررسی قرارگرفته است. در بخش مطالعه ميدانی به روش انجام تحقيق و جامعه آماری اشاره و در نهايت نتيجه گيری از يافته‌های مطالعات کتابخانه‌ای و ميدانی و پيشنهادات ارائه شده است. در اين تحقيق روش آموزش مورد اشاره به جامعه آماری منجر به نتايج مطلوب نشده و فرض اصلی تحقيق رد شده است.
کلید واژگان :آموزش به کودکان، ایمنی و ترافیک، ترافیک و کودکان، آموزش ترافیک، مدارس راهنمایی، زنجان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک