تخمین کشش سرمایه انسانی در الگوی رشد اوزاوا-لوکاس برای اقتصاد ایران

نقش و جایگاه سرمایه‌ انسانی در ادبیات رشد اقتصادی همواره جایگاه مهمی بوده است. در این راستا مطالعات متعددی کوشیده‌اند تا نقش متغیر مذکور را در قالب انواع مدل‌های رشد تبیین نمایند. مطالعه حاضر نیز در راستای مطالعات انجام شده می‌کوشد تا سهم سرمایه انسانی در تولید اقتصاد ایران را طی سال‌های 1353 تا 1390 در قالب مدل رشد درون‌زای اوزاوا (1965) و لوکاس (1988)، برآورد کند. در این مطالعه برای تخمین و بررسی نقش سرمایه‌ی انسانی در تولید از روش الگوي خود بازگشت با وقفه‌هاي توزیعی(ARDL) استفاده شده است. همچنین در مطالعه‌ی حاضر، از متوسط سال‌هاي تحصیل به عنوان شاخص سرمایه‌ي انسانی استفاده شده است. نتایج بیان کننده آن است که با وجود رابطه مثبت و معنی‌دار سرمایه انسانی در تولید ناخالص داخلی، نقش سرمایه فیزیکی پررنگ‌تر از سرمایه انسانی است. در حالی که سهم سرمایه انسانی 59/0 بوده سهم سرمایه فیزیکی 75/0 است. بنابراین برای بالا بردن سهم سرمایه انسانی در تولید به عنوان یک توصیه سیاستی باید درخصوص مولدمحور شدن رشته‌های دانشگاهی تلاش نمود.

سرمایه انسانی، رشد اقتصادی، مدل رشد درون‌زای اوزاوا-لوکاس