پژوهش های زیادی نشان داده اند که استفاده کنندگان صورتهای مالی قادر نیستند اجزای سود را به درستی قیمت گذاری کنند. بر اساس تئوریهای رقابتی و علامت دهی، کیفیت گزارشگری و سود شرکتها در مراحل مختلف چرخه عمر متفاوت است. بنابراین در این تحقیق تلاش می گردد نحوه قیمت گذاری سازه های سود طی چرخه عمر شرکتها بررسی شود. این بررسی از طریق آزمون میشکین بسط یافته با مدل آلن و همکاران (2013) صورت پذیرفت. به منظور اجرای این طرح داده های مربوط به 78 شرکت از شرکتهای پذیرفته شده در بورس تهرن طی سالهای 1383 تا 1393 و از بانکهای اطلاعاتی کدال و تی اس کلاینت گردآوری شد. شواهد آزمون حاکی از آن است که در مرحله رشد، بازار جز نقدی سود عملیاتی را کمتر از واقع و سازه های جز تعهدی را بیش از واقع قیمت گذاری میکند. به علاوه، در مرحله بلوغ شواهدی دال بر قیمت گذاری نادرست اقلام تعهدی مربوط به رشد شرکت یافت نشد و در مرحله افول شواهد نشان داد که این اقلام کمتر از واقع قیمت گذاری میشوند. نحوه قیمت گذاری سایر اجزای سود در سه مرحله مشابه بود. با توجه به اینکه کوچکترین مقدار قدر مطلق اختلاف ضرایب اجزای سود در مرحله بلوغ و بزرگترین مقدار آن در مرحله افول مشاهده شد، می توان چنین استنباط کرد که سود در مرحله بلوغ و افول به ترتیب کمترین و بیشترین میزان گمراه کنندگی را دارد.
کلید واژگان :پایداری سود؛ اقلام تعهدی مربوط به رشد؛ اقلام تعهدی مربوط به نوسانات موقت سرمایه در گردش؛ خطای برآورد اقلام تعهدی؛ چرخه عمر
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک