تحلیل ساختاری نقش عاملهای شخصیت در پیشرفت تحصیلی در دوره استرسزای انتقال به دانشگاه، با تمرکز بر راهبردهای مقابلهای و یادگیری دانشجویی در دانشگاه بهعنوان میانجی در زنجیرهای از حوادث مفروض شده است. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان ورودی جدید دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای، تعداد 313 نفر انتخاب شدند. ابزار شامل مقیاسهای پنج عامل شخصیت BFI )گلدبرگ، 7111 (، مهارت مقابلهای COPE)کارور، شییر و وینتراب، 7101 ( و اثربخشی یادگیری دانشجویی CLEI ) )کیم، نیوتن، دونی و بنتون، 3878 بودند. تحلیل دادهها به روش حداقل مربعات جزئی که شامل: مدلهای اندازهگیری )آلفا کرونباخ، پایایی مرکب، روایی همگرا و واگرا( و مدل ساختاری )معناداری مسیر و ضریب تعیین، شاخص پیشبینی مدل و نیکوی برازش( انجام شد. یافته ها نشان داد وظیفه گرایی و گشودگی در تجربه با مقابله فعال اثر مستقیم و مثبت دارد؛ اما با عقب نشینی رفتاری اثر مستقیم و منفی دارد. همچنین ارتباط وظیفه گرایی و گشودگی در تجربه با سازماندهی مطالعه، پیشرفت تحصیلی به واسطه میانجیگری مقابله فعال اثر غیرمستقیم و مثبت وجود دارد؛ اما با استرس به واسطه میانجیگری عقب نشینی رفتاری اثر غیرمستقیم و منفی دارد. بین روان نژند گرایی با راهبرد مقابله ای اثر معنی داری وجود ندارد. در نهایت اینطور نتیجه گرفته شد که هم افزایی راهبردهای مقابله ای و عوامل یادگیری دانشجوی )سازماندهی مطالعه، استرس و فشار زمانی( با تمرکز بر صفات شخصیتی دانشجویان منجر به پیشرفت تحصیلی میشود. با توسعه برنامه ریزی های آموزشی در جهت پرورش الگوی تربیتی مطلوب اقدام شود. درنتیجه هدایت ذخایر نیروی انسانی در مسیر صحیح، پیامدهای آموزشی و پرورشی مثبتی را به دنبال خواهد داشت.
کلید واژگان :عاملهای شخصیت، راهبرد مقابله ای، سازماندهی مطالعه، استرس و پیشرفت تحصیلی.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک