سطح بندی و تحلیل وضعیت پایداری درسکونتگاه های روستایی مطالعه موردی شهرستان زرین دشت

امروزه رویکرد توسعه پایدار به عنوان چارچوبی برای تحلیل پایداری نظام سکونتگاه های انسانی به طور عام و سکونتگاه های روستایی به طور خاص از ارزش و اعتبار بالایی برخوردار است. بررسي و شناخت نواحي روستايي و تحليل قابليتها و تنگناهاي آنها در فرآيند برنامه ريزي توسعه روستايي اهميت بسزايي دارد. درهمین راستا هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل وضعیت پایداری در سکونتگاه های روستایی شهرستان زرین می باشد. در فرآيند پژوهش ، ابتدا مبانی نظري سنجش پايداري و سوابق مطالعاتی آن مورد مطالعه قرار گرفت و براساس آن و با توجّه به اطّلاعات موجود درخصوص منطقة مورد مطالعه، 78 شاخص سنجش پايداري درپنج بعد اقتصادي، اجتماعی، محيطی، کالبدي، و دسترسی تعيين شد. جامعه آماری تحقیق را تمام سرپرستان خانوارهای روستایی¬ شهرستان(7927نفر)¬ ¬و¬ کارشناسان تشکیل می‌دهد که از میان گروه اول حجم نمونه‌ای با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 310 پرسشنامه به‌صورت تصادفی ساده و ازبین کارشناسان حجم نمونه ای به تعداد30 نفرتکمیل‌شده است. در این پژوهش برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های کمی از آزمون تی تک نمونه ای و برای بدست آوردن وزن هریک از ابعاد و اولویت بندی دهستانها از تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده‌شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که دهستان خسویه با وزن 354/0 به عنوان پایدارترین دهستان در ابعاد پنج گانه مشخص شده است. دهستان زیرآب با وزن 247/0 پایداری ضعیف ، دهستان ایزدخواست غربی با وزن 153/0 در شرایط نیمه پایدار و همچنین دهستان ایزدخواست شرقی باوزن072/0 و دهستان دبیران با وزن 077/0 به عنوان ناپایدار ترین دهستان های شهرستان انتخاب شده اند. همچنین نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان می دهد که بعد اقتصادی با میانگین180/3 بیشترین میانگین را دارا است و بعد محیطی با میانگین 560/2 کمترین میانگین دارا است. درمجموع باید گفت بعد اقتصادی بیشترین تأثیر در پایداری روستاهای شهرستان زرین‌دشت داشته است و بعد محیطی کمترین تأثیر.

"توسعه پایدار"،" سکونتگاه های روستایی"،" روش تحلیل سلسله مراتبی(FAHP) "، "شهرستان زرین دشت".