ارزیابی میزان امنیت در سکونتگاه‌های غیررسمی (مورد مطالعه: محله حکیم نظامی-ارومیه)

هدف از پژوهش حاضر شناسایی نقاط جرم‌خیز، دسته‌بندی و ارزیابی امنیت با رویکرد پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی می‌باشد و با توجه به اینکه این امر در سکونتگاه‌های غیررسمی یا به اصطلاح کم‌برخوردار بیشتر نمایان می‌گردد، این پژوهش در محله حکیم نظامی ارومیه مورد بررسی قرار گرفته‌است. روش پژوهش حاضر، توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی می‌باشد. روش جمع‌آوری داده‌ها به دو روش اسنادی و میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ساکنین محله حکیم نظامی شهر ارومیه می‌باشد که طبق آمار 1397، 33000 نفر می‌باشد و از این تعداد 379 نفر بر اساس فرمول کوکران و به روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردیده‌اند. تجزیه‌ و تحلیل اطلاعات به دو صورت کمی و کیفی انجام گرفته‌است، در بعد کمی از روش‌های آماری و در بعد کیفی، نتایج حاصل از مشاهدات میدانی و مصاحبه‌ها تجزیه ‌و تحلیل گردیده‌است. بررسی نتایج پژوهش نشانگر این است که با استفاده از داده‌های مکانی محله میزان امنیت قسمت غرب بهتر از قسمت شرق محله می‌باشد و دلیل اصلی این اتفاق به دلیل تجمع ارازل در این قسمت از محله می‌باشد. بر اساس داده‌های پرسشنامه‌ای نیز مولفه‌های نظارت طبیعی، کنترل دسترسی، تصویر و نگهداری از فضا و فعالیت‌های حمایتی در وضعیت بالاتری نسبت به سطح متوسط و مولفه قلمرو‌گرایی در وضعیت پایین‌تر از سطح متوسط قرار دارد. همچنین با توجه به نتایج آزمون فریدمن، مولفه‌ی تصویر و نگهداری از فضا در رتبه اول و مولفه‌ی قلمروگرایی در رتبه‌ی آخر قرار گرفت که نیازمند توجه ویژه‌ای می‌باشد.

امنیت، کاهش جرم، سکونتگاه غیررسمی، ارومیه.