بررسي تطبيقي انسان شناسي قرآني با انسان شناسي غربي با توجه به مباني اعتقادي شيعه

شناخت انسان از دیرباز با تفکرات عميق فلسفي افراد زيادي در سرتاسر جهان روبه رو بوده است.انسان شناسي قرآني و انسان شناسي غربي،به عنوان دو مكتب فكري عمده كه به شناخت انسان،پرداخته اند به طور كلي از حيث موضوع،هدف و رويكرد با هم متفاوت هستند. نقاط عمده ضعف انسان شناسي غرب در مقایسه با انسان شناسي قرآني در ضعف موضوع، هدف و رويكرد است؛به گونه اي كه انسان غربي را با پوچ گرايي در عصر حاضر مواجه نموده است در حاليكه نقطه قوت آن،در كاربردي بودن و تاثير عيني بر زندگي بشر مي باشد؛اما انسان شناسي قرآني عمدتا هنوز در حوزه نظري ياقي مانده است. انسان شناسي غربي سه موقعيت زماني مختلف باستانی،قرون وسطي و معاصر را طي نموده است .در اين مقاله،سعي شده است كه با استناد به اصول مذهب شيعه يعني توحيد،معاد،نبوت،امامت،عدل و مراجعه به منابع دسته اول چون قرآن،فلاسفه اسلامي،روايات ائمه اطهار (ع)،مستشرقین غربي،فلاسفه ازمنه مختلف غربي به ويژه قرون وسطي و عصر جديد،ديد جامعي از تطبیق اين دو مكتب به خواننده،ارائه داده شود

انسان شناسي قرآني،انسان شناسي غربي،شيعه،توحيد،نبوت،معاد،امامت،عدل،اومانیسم