ارزیابی مهمترین محورهای ناظر بر سیاستگذاری در حوزه حمایتهای اجتماعی

فقر پدیده ای چندبعدی است که از مهمترین چالشهای پیش روی کشور نیز می باشد. به تناسب ابعاد مختلف این پدیده، راهبردهای مختلفی نیز جهت مقابله با آن وجود دارد که در یک تقسیم بندی کلی این راهبردها را میتوان در شش گروه به صورت راهبردهای کلان، بخشی، ساختاری، حاکمیتی، حمایتهای اجتماعی و سایر موارد طبقه بندی کرد. شرایط فعلی اقتصاد ایران مبنی بر اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها و تشدید تحریمها در ارتباط با اقتصاد کشور، ضرورتهای توام با توجه به حمایتهای گسترده تر از گروههای آسیب پذیر و اقشار کم درآمد جامعه را بیش از پیش مشخص می کند. در چنین شرایطی است که اتخاذ تدابیر مناسب در قالب حمایتهای اجتماعی و توانمندسازی این گروه بسیار حایز اهمیت است. بررسی نظام جامع تأمین اجتماعی (بیمه ای، امدادی، حمایتی و توانبخشی) نشان داد که این نظام در اقتصاد ایران با مشکلاتی مواجه است که از مهمترین مشکلات حوزه بیمه ای می توان به پوشش بیمه های اجتماعی، پوشش جمعیتی بیمه درمان، پوشش هزینه ای و خدمتی بیمه درمان اشاره کرد. در حوره امدادی، حمایتی و توانبخشی نیز مهمترین مشکلات موجود، میزان پوششهای موجود در این حوزه ها می باشد. به این ترتیب یکی از راههای گسترش نظام بیمه ای کشور ارایه نظام تأمین اجتماعی چهار لایه ای است. لایه صفر: تورهای ایمنی (مساعدتهای اجتماعی)، لایه یک: سطح حداقل بسته های پایه بیمه اجتماعی، لایه دو: بیمه های اجتماعی اجباری و لایه سه: سطح اختیاری و تکمیلی می باشد. مجموعه راهبردهای برشمرده می تواند ضمن ایجاد اصلاحات اساسی در وضعیت صندوقها (بویژه جلب اعتماد و ایجاد رضایت بیمه شدگان) همزمان موجبات کاهش قابل توجه بار مالی تعهدات گسترده دولتها در برابر صندوقهای بازنشستگی را فراهم آورد که مشوق بازارهای پولی و مالی جهت سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال می باشد.

قانون هدفمند کردن یارانه ها، حمایتهای اجتماعی، نظام تأمین اجتماعی