تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباط موثر والدمحور بر مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا

زمینه: بیش از 90 درصد از کودکان آسیب‌دیده‌شنوایی، دارای والدین شنوا هستند و والدین آن‌ها شیوه ارتباط با این کودکان را نمی‌دانند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباط موثر والد‌محور بر مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا انجام شد. روش: در این پژوهش، از روش نیمه‌‌آزمایشی با طرح کنترل نابرابر، استفاده شد و جامعه آماری در این آزمون شامل مادران کودکان کم‌شنوای 6-4 سال شهرستان رشت در سال تحصیلی 94-1393 بودند که تعداد 24 نفر از آن‌ها برحسب شرایط ورود به پژوهش، انتخاب و به شکل تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش و گواه جای‌دهی شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش از پرسش‌نامه مهارت‌های اجتماعی کودکان پیش ‌از ‌دبستان، فرم والدین (گرشام و الیوت،1990) استفاده شد. برنامه آموزش مهارت‌های ارتباط موثر، در 8 جلسه با مشارکت والدین دانش‌آموزان کم‌شنوا به گروه آزمایش ارایه شد، درحالی‌که گروه گواه، آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. یافته‌ها: برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. داده‌های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که در مرحله پس‌آزمون، بین 2 گروه آزمایش و گواه، از نظر مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا، تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش مهارت‌های ارتباط موثر به والدین کودکان کم‌شنوا بر افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا (P<0/001) موثر است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباط ‌موثر بر همکاری و جرأت‌ورزی موثر است و باعث بهبود آن شده اما تاثیری بر مسئولیت‌پذیری و خودمهارگری ندارد. نتیجه‌گیری: می‌توان چنین گفت که آموزش مهارت‌های ارتباط موثر می‌تواند به‌عنوان یک برنامه آموزشی کارآمد در جهت کمک به افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان کم‌شنوا، مورد استفاده قرار بگیرد.

مهارت ارتباط موثر، والدین، کم‌شنوا، مهارت‌های اجتماعی