زمینه و هدف: بارکاری، میزان ظرفیت مورد نیاز افراد جهت دستیابی به سطح کارایی مناسب برای انجام یک وظیفه میباشد. وجود عواملی همچون نوع کار، تکرار کار، شدت و مدت زمان و عوامل روحی روانی باعث تشدید بار کاری می شود. هدف مطالعه حاضر ارزیابی ریسک بار ذهنی در کارکنان صنعت کاشی و سرامیک بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، توصیفی– تحلیلی به صورت سرشاری در بین 120 کارگر صنعت کاشی و سرامیک در شهر نیشابور انجام گرفت. به منظور ارزیابی بارکاری از شاخص NASA-TLX استفاده نمودیم. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و با کاربرد آمارههای توصیفی و ضریب همبستگی پیرسونو اسپیرمن تحلیل شد. یافته ها: نتایج به دست آمده حاصل از ارزیابی بارکاری با استفاده از شاخص NASA-TLX نشان داد که کارگران به ترتیب در ابعاد عملکرد و کارایی، احساس دلسردی و ناکامی و بار فیزیکی با نمرههای 87، 76 و 75 سطح نمرات بالایی دارند و کمترین نمره مربوط به میزانتلاشوکوشش با نمره 51 بود. بین تأهل، سطح تحصیلات، سابقه کاری، ساعات کاری افراد با بار ذهنی رابطه معنیداری یافت گردید. نتیجه گیری: طبق بررسی انجام شده، میزان بارکاری در بین کارگران بالا است. بر این اساس برنامه مدیریتی جهت حذف یا کاهش بارکاری و یا حذف شرایط نامناسب کاری ضروری میباشد
کلید واژگان :بارکاری؛ NASA-TLX؛ صنعت کاشی و سرامیک
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک