مقایسه میزان امید به زندگی و سلامت روان در میان دانش آموزان مدارس نمونه دولتی در دوران کرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه رابطه امید به زندگی با سلامت روان در دانشآموزان دختر و پسر دبیرستانهای نمونه دولتی شهرستان بابل در شرایط کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود که به شیوه میدانی انجام گرفت. جامعه آماری کلیه دانشآموزان دختر و پسر دبیرستانهای نمونه دولتی شهرستان بابل بودند که بر اساس نمونه گیری تصادفی چند مرحله تعداد 150 نفر انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیر امید به زندگی، از پرسشنامه امید اسنایدر و به منظور سنجش سلامت روان، از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ ) GHQ - 28 ( استفاده شد. برای بررسی همبستگی بین مولفه ها از آزمون پیرسون و برای مقایسه بین نتایج مولفهها از آزمون تی دو گروه مستقل استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که در مقایسه با امید به زندگی و سلامت روان به ترتیب دختران با اختلاف ۹2 / 8 و ۹3 / ۶4 میانگین کمتری نسبت به پسران در این مدارس داشتند. در مقایسهی سلامت روان یافتهها نتایج مستقیمی با سطح امید به زندگی در دختران و پسران داشته است از این رو میانگین میزان افسردگی و نارساکنش وری اجتماعی در دختران بیشتر از پسران بود. سلامت روان و امید به زندگی در هر مقطعی نیازمند به بررسی و توجه است چرا که با تغییر متغیر احتمال آسیب جدی به این دو مشخصه چندان بعید نیست و میتواند صدمهای جدی به خود شخص، خانواده، موقعیت اجتماعی و فرهنگی و موقعیتهای شغلی او در آینده وارد کند.

امید به زندگی، سلامت روانی، دانش آموزان، مدارس نمونه دولتی.