از آرامش در خانه تا صلح در جهان (تأملی بر جنبش¬های بین¬الملل و حقوق ایران در حذف خشونت علیه زنان)

مفاد دو اصل 20 و 21 قانون اساسی در پی برقراری ارزش و کرامتی بالاتر و والاتر برای زنان است و از یک سو تساوی حقوق زن و مرد و از دیگر سو وظیفه دولت را در خصوص تضمین حقوق زنان اعلام کرده است. به این ترتیب این مساله که زنان باید از هر نوع تعرض جسمی، روانی و اخلاقی مصون باشند امری کاملاً بدیهی است و ظاهرا نیازی به تصریح ندارد اما در عمل می‌بینیم که چنین نیست و زنان چه در محیط خانواده، چه در محیط کار و چه در کوچه و خیابان در معرض تعرض‌ها و خشونت‌های گوناگونی قرار دارند. قانونگذار در این خصوص آن¬گونه حساس است که در ماده 619 ق.م.ا (تعزیرات) به تعیین مجازات حبس و شلاق، هردو با هم، توجه داشته است. اداره حقوقی قوه قضاییه هم در نظریه شماره 4895/7 تاریخ 10/ 8/ 83 اعلام کرده «هرگاه مسلم شود که مردی به قصد مزاحمت زنی را تعقیب کرده با عدم به کار بردن لفظ یا الفاظ هم قابل مجازات است» این همان حکمی است که در آیین‌نامه امور خلافی مصوب 1324 شمسی تحت عنوان تعقیب مصرانه آمده بود و مجازات آن صرفاً جزای نقدی یا حبس تکدیری بود. ملاحظه می‌شود قانونگذار برای همان جرم خلافی در ماده 619، با توجه به نظریه‌ای که ذکر شد، حبس تا شش ماه و شلاق تعیین کرده است حتی اگر تعقیب مصرانه خانم‌ها توأم با بیان الفاظی نباشد. در این مجال تلاش می¬شود از زاویه¬ای نو به موضوع خشونت علیه زنان پرداخته شود با تأکید بر جنبش¬های بین¬المللی به¬ویژه کمپین 16 روزه و در ادامه هم گریزی به سیاست جنایی و حمایت کیفری قانون¬گذار ایران افکنده می¬شود.

خانواده، بزه¬دیده بالقوه، خشونت ، امنيت زنان