چالشهای پرورش ماهی تیلاپیا به عنوان ماهی وارداتی و راهکارهای اجرایی رفع این چالشها

پرورش تیلاپیا با سرعت زیادی در حال گسترش است، به نحوی که امروزه بعد از کپور ماهیان و آزاد ماهیان، جایگاه سوم آبزی پروری را به خود اختصاص داده است. هم اکنون تیلاپیا در بیش از صد کشور جهان پرورش داده میشود. روشهای سنتی، و نیمه متراکم تیلاپیا بویژه در آسیا در حال جایگزینی با روشهای پرورش متراکم تر و کلان تر است. معرفی این ماهیان به بسیاری از کشورهای جهان در کنار تاثیرات مثبت اقتصادی، منجر به آسیبهای جدی به اکوسیستم، ماهیان بومی و ساختارهای اقتصادی این مناطق گردیده است. با توجه به اینکه ورود تیلاپیا به ایران در دو سال اخیر از مباحث چالش برانگیز بین شیلات و محیط زیست بوده است، و نیز شروع پرورش تیلاپیا در ایران، لازم است راه کارها و نکات پیشگیری کننده از آسیبهای ناشی از واردات تیلاپیا مورد توجه باشند. ماهی تیلاپیا می تواند سه خطر عمده داشته باشد که در این مطالعه به تفصیل بیان شده است و عبارتند از، :1انتقال به محیط طبیعی :2آلودگی ژنتیک :3غنی سازی غذایی، که با بهره گیری و بکار بستن روشهای نوین در آبزی پروری همانند) RAS(recycling aquaculture systemو )Biofloc (BFT میتوان ضریب خطرات مورد اشاره را بسیار کم و با مدیریت صحیح مشکلات و آسیبهای زیست محیطی پرورش تیلاپیا را به صفر رساند

تیلاپیا، آبزی پروری، سیستم مداربسته،biofloc , RAS