بررسی و مقایسه شاخص های آسایش اقلیم گردشگر به منظور توسعه با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (مطالعه ی موردی استان کردستان)

شناخت توان آسایش اقلیمی یا بیوکلیماتیک در مناطق مختلف جغرافیایی، می تواند به برنامه ریزی در زمینه توریسم کمک نماید، در این راستا ویژگی های اقلیمی و عناصر غالب آن در پراکندگی فضایی و شکل گیری رفتار محیطی نقش تعیین کننده ای را ایفا می کنند. با توجه به اینکه امروزه گردشگری به یکی از مهمترین فعالیت های اقتصادی در سراسر جهان تبدیل شده است، بی تردید این صنعت در قرن آینده یکی از مهمترین شاخص های اقتصادی هر کشور خواهد¬بود؛ هدف از این پژوهش ارائه تصویری دقیق و جامع از ویژگی های آب وهوایی مناطق مختلف استان کردستان در ارتباط با آسایش حرارتی و بیوکلیمای انسانی و ارائه تقویم زمانی گردشگری در جهت افزایش جذب گردشگر می باشد. استان كردستان منطقه‌ای كاملاً كوهستانی است که در غرب ایران قرار داشته و به طور كلی تحت تأثیر دو جریان عمده هوای گرم و سرد قرار دارد و اقلیم‌های گوناگونی را به وجود می‌آورد. تمام قلمرو استان در فصول بهار و تابستان آب و هوای معتدل و خنک دارد؛ میانگین دمای ماه‌های این دوره از 22 تا 28 درجه سانتی‌گراد متغیر است. این درجه، دمای مطلوبی برای صنعت گردشگری می‌باشد. دراین تحقیق از روش Baker وTCI در یک دوره ی آماری 17ساله (2007-1990) و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی به پهنه بندی آسایش گردشگری برای شناخت آسایش زیست اقلیمی در طول ماه های سال پرداخته شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در روش ,TCI ماه های آوریل، می، اکتبر و نوامبر و در روش Baker ماههای می، ژوئن، سپتامبر و اکتبر در محدوده ی آسایش زیست اقلیمی قرار دارند.

آسایش اقلیم،GIS ،Baker ،TCI ، گردشگر، استان کردستان