از جمله ملزومات رشد و توسعه جوامع، ایجاد بسترهای فضایی و کالبدی مناسب جهت استفاده همه اقشار جامعه از خدمات و امکانات عمومی، به منظور تحرک و جابجایی بهتر و دسترسی آسان‌تر در سطح شهراست. ناتوانان جسمی، معلولان و جانبازان، بخشی از افراد جامعه‌اند که همچون سایرین، نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند. اما وجود برخی موانع به ویژه در نحوه طراحی معماری و شهرسازی،بسیاری از فضاهای شهری، به ویژه معابرعمومی، پارک‌ها و فضاهای سبز را فاقد شرایط لازم برای برآورده ساختن نیازهای دسترسی افراد معلول نموده است. با توجه به اهمیت مساله، مراکز تفریحی، به خصوص پارک‌ها، فضاهای سبز و باغ‌های شهری باید به گونه‌ای طراحی و احداث شوند که کم‌توانان جسمی نیز قادر به استفاده از این گونه اماکن باشند. به دنبال این هدف و با توجه به ضوابط و معیارهای موجود در منابع و لحاظ کردن آن پس از بررسی دو نمونه پارک، پارک گلها در خیابان دانشجو که به عنوان پارکی نسبتا جدید و دیگری کوهسنگی به عنوان نمونه‌هایی با قدمت در منطقه کوهسنگی مشهد، و لحاظ کردن مطالعات میدانی مرتبط نتایجی مبنی بر چگونگی پرداختن به این مقوله در یک سیر تاریخی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده حاکی از آن هستند که اگر چه در پارک کوهسنگی تمهیدات بیشتری برای آسایش معلولین لحاظ شده‌است اما، وجود برخي موانع به خصوص در نحوه طراحي، معماري و شهرسازي پارک‌ها و فضاهاي سبز را فاقد شرايط لازم براي برآورده ساختن نيازهاي دسترسي افراد معلول نموده است که با وجود تصویب طرح آسایش معلولین در چند سال گذشته بازهم شاهد فراموشی معلولین به طورنظارت شده هستیم. بنابراین جهت بهسازی فضاهای عمومی برای توانمندسازی معلولان در بهره‌گیری بیشتر و بهتر از پارک‌ها و فضاهای سبز شهر و سازگار ساختن این کاربری‌های شهری با نیازهای این اقشار باید بیش از پیش توجه داشت.
کلید واژگان :معلولان، پارک گلها، کوهسنگی، مناسب‌سازی ، برنامه‌ریزی شهری، شهرمشهد.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک