روابط انسانی از نگاه نهج البلاغه

بدون ترديد چگونگي روابط انساني در مديريت، تابع نوع نگرش به انسان است. در فرهنگ اسلام که سرشار از بهترین شیوه ها و روشهای پیشرفته زندگی به ویژه در قلمرو مدیریت است، بيش از تمام مکاتب بر ارزش انسان و رشد و تعالي مادي و معنوي او، تاکيد گرديده و دراین زمینه، توجه کافي به انسان و ابعاد مختلف آن، از بالاترين اهداف به شمار مي آيد; لذا بديهي است روابط انساني در مديريت اسلامی نيز مورد توجه بوده است. چنانچه قدرت و تاثیر این مدیریت عالی بوده که در عصر پیامبر اکرم (ص) و دوران ائمه اطهار (ع) از جامعه ای فقیر و ناتوان که گرفتار جنگهای قومی و قبیله ای بر سر مسائل و مفاخر بی ارزش بودند، جامعه ای نوین و متعالی ساخت، به طوری که در مدت کوتاهی توانست بر بزرگترین امپراتوری های زمان خود پیروز گردیده، خود حکومت و تمدن عظیمی را پی ریزی نماید. بهترین روش ها و دستورات اداره و هدایت انسان ها، در گفتار و کردار پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) گرد آمده است و هرکس بنا به بضاعت خویش از این خرمن گوهربار، خوشه ای چیده است. اين مقاله سعي دارد تا از ديدگاه هاي حضرت حق، امير كلام، امام علي(ع) در زمينه روابط اجتماعی و سازمانی یا نحوی برخورد با مردم، بهره گيرد. اهمیت و ضرورت روابط انسانی از دیدگاه اسلام و از منظر نهج البلاغه به عنوان یکی از منابع غنی اسلامی و همچنین اصول روابط انسانی اسلامی در ادامه خواهد آمد. البته در اين مقاله به بررسی برخی از نکات اساسی و مهم در این زمینه از منظر امام علي(ع) پرداخته مي شود و با بحث و نتيجه گيري به پايان مي رسد.

کلیدواژ ها: روابط انساني، امام علي(ع)، نهج البلاغه