مکانیابی بهینه پایگاه های مدیریت بحران با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و منطق فازی

ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﭘﻴﺶ از وﻗﻮع ﺑﺤﺮان از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺮوزه ﭘﻴﺶ روي ﻣﺪﻳﺮان ﺷﻬﺮي ﺑﻪ وﻳﮋه در ﺣﻮزه ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮان ﻗﺮاردارد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﺮان از ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺑﻼﺧﻴﺰ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ¬رود، ﻻزم اﺳﺖ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﻬﺮي ﻗﺪرت و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﺎﻻﻳﻲ در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺣـﻮادث ﻧﺎﮔﻮار ﻃﺒﻴﻌﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺎﻫﺶ اﺛﺮات ﺳﻮء ﺑﺤﺮانﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﺑﺮاي ارﺗﻘﺎء و ﮔﺴﺘﺮش ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻪ ﻃـﻮر ﻣﺴـﺘﻤﺮ ﺗـﻼش ﻧﻤﺎﻳﺪ. در ﺳﺎلﻫﺎي اﺧﻴﺮ اﺣﺪاث ﭘﺎﻳﮕﺎهﻫﺎي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮان در دﺳﺘﻮر ﻛﺎر ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤـﺮان ﺷـﻬﺮ ﺗﻬـﺮان ﻗـﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻳﻜﻲ از ﻣﻮارد ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺒﻞ از اﺣﺪاث اﻳﻦ ﭘﺎﻳﮕﺎهﻫﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺑﺮرﺳﻲ و اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻜﺎن ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺮار اﻳﻦ ﻧـﻮعﻛﺎرﺑﺮي اﺳﺖ، ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﻣﺤﻠﻲ اﻳﻤﻦ ﺑﺮاي ﭘﺎﻳﮕﺎه ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺟﻬﺖ ﻛﺎراﻳﻲ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺎﻳﮕﺎه ﻣﻮﺛﺮ و ﻣﻔﻴﺪ واﻗـﻊﺷﻮد. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﻜﺎن¬ﻳﺎﺑﻲ ﭘﺎﻳﮕﺎهﻫﺎي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮان در ﻣﻨﻄﻘﻪ 10 ﺷﻬﺮداري ﺗﻬﺮان ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳـﺖ. در ﻣﺮﺣﻠـﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ و ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﻣﻜﺎنﮔﺰﻳﻨﻲ ﭘﺎﻳﮕﺎهﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ. ﭘﺲ از ﮔﺮدآوري و آﻣﺎده ﺳﺎزي ﻻﻳﻪﻫﺎ، ﻧﻘﺸـﻪﻫـﺎي ﻓـﺎﻛﺘﻮر ﻓﺎزي ﺗﻬﻴﻪ ﮔﺮدﻳﺪ و ﺳﭙﺲ وزن دﻫﻲ ﺑﻪ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎ با استفاده از ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓـﺖ. در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪي ﻻﻳﻪﻫﺎي اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻣﺪلﻫﺎي ﻫﻤﭙﻮﺷﺎﻧﻲ ﺷﺎﺧﺺ و ﻓﺎزي ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻠﻔﻴﻖ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ از ﺗﺮﻛﻴـﺐ ﻧﺘـﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻـﻞ ازاﻳﻦ لایه-ها، لایه رستر نهایی ایجاد شده که ارزش پیکسل بیشتر نشان دهنده مناسبتر بودن مکان برای احداث ایستگاه امداد و نجات میباشد.. ﺑـﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴـﺖ ﺳﻴﺴـﺘﻢ اﻃﻼﻋـﺎتﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ در ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﻬﺮي و ﺳﻬﻮﻟﺖ در ﺗﺤﻠﻴﻞ و آﻧﺎﻟﻴﺰﻫﺎي ﻣﻜﺎﻧﻲ، از ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲﻫﺎي اﻳﻦ ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﺟﻬـﺖ آﻣـﺎده ﺳـﺎزي، ﺗﻠﻔﻴـﻖ وﺗﺤﻠﻴﻞ ﻻﻳﻪﻫﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻣﻜﺎن¬ﻳﺎﺑﻲ، ﭘﺎﻳﮕﺎهﻫﺎي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮان، ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ، وزن¬دهی، ﻫﻤﭙﻮﺷـﺎﻧﻲﺷﺎﺧﺺ، ﻓﺎزي.