اثربخشي شیوه های فرزندپروری در پيشگيري اجتماعي از جرم نوجوانان

خانواده نخستين محيطي است كه كودك در آن پرورش مي يابد و در رفتار بعدي فرد فوق العاده مؤثر است. نوع تشويق ها ،تنبيه و تحذيرها، بي اعتنايي ها و رفتارها در مراحل اوليه زندگي فرد آثاري براي دوره هاي بعدي در او بر جاي مي گذارد. افزایش آثار جرایم و گسترش آن در جامعه ما, همواره بحث ها و تحلیل های کارشناسان مسائل اجتماعی را به دنبال داشته است.پیشگیری اجتماعی بر این نکته تاکید دارد که انسان تحت تاثیر علل و عوامل اجتماعی، زیستی و...دست به ارتکاب جرم می زند و طبعاً یک سلسله علل و عوامل در فرایند پیدایش جرم ایفای نقش می کنند. از سویی دیگر به نظر می رسد شیوه های فرزندپروری که هر خانواده به کار می برد در پیشگیری یا افزایش جرم نقش داشته باشد. یکی از مکانیزم های تاثیرگذاری خانواده بر جرم نوجوان، شیوه های فرزندپروری است که اثری عمیق بر رفتار فرزندان دارد و پیامدهای مهمی در سازگاری اجتماعی نوجوانان بر جا می گذارد. در نهایت، از مهم ترين نظريه هايي كه در اين مقاله به آن پرداخته شد؛ مي توان به نظريه هاي انگ زني(برچسب زني)، نظریه تضاد، جرم شناسي فرهنگي و جرم شناسي مدرن، پنجره های شکسته و کنترل اجتماعی اشاره كرد.سعي اين مقاله پاسخ به اين پرسش است كه كدام يك از سه شيوه فرزندپروری نقش در پیشگیری اجتماعی از جرم نوجوانان دارد؟ روش تحقيق مورد نظر با استفاده از منابع معتبر علمي از قبيل منابع كتابخانه اي، مصاحبه اي و جست جوي پايگاه هاي اينترنتي است.نتايج نشان داد كه شیوه های فرزندپروری و عواملی مانند دلبستگی نوجوانان به خانواده، مشاجره در خانواده و تضاد والدین با همدیگر، سخت گیری یا آسان گیری والدین با پیشگیری اجتماعي از جرم نوجوانان رابطه دارد. به طور كلي از ميان سه روش فرزندپروري، شيوه فرزندپروري مقتدارنه (اقتدارمنطقي) بهترين شيوه تربيتي است و نقش مهمي در پيشگيري اجتماعي از جرم دارد.

نوجوان-شیوه های فرزندپروری-پیشگیری اجتماعی از جرم