ارزیابی وضعیت پیشگیری از بحران های شهری با استفاده از مدل سازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی ؛ در حوزه میانی – غربی شهر مشهد

به عنوان يك فرض مسلم و قطعي، پرداختن و توجه ويژه به مقوله پدافند غير عامل از لحاظ كمي و كيفي، نقش مهم و ارزشمندي را در تعيين سرنوشت شهرها در هنگام سوانح طبیعی و انسانی بر عهده خواهد داشت. بالا بردن قابليت بقا، خدمات رساني مراکز حياتي شهر و تقليل آسيب پذيري و کاهش خسارت و صدمات تاسيسات، تجهيزات و نيروي انساني و افزايش آستانه مقاومت مردم و شهر از مواردي است که متوليان و مديران شهري بايد در بحث ضرورت برنامه ريزي مدون در بحث پدافند غيرعامل از آن آگاهي کامل داشته باشند. در این پژوهش با بررسي ويژگي هاي عملكردي و كالبدي حوزه میانی - غربی کلانشهر مشهد، چارچوبي مدون از نقشآفريني فنون و ضوابط شهرسازي در بحث پيشگيري از بحران و پدافند غيرعامل ارائه شده است. روش تحقيق انتخابي در پروژه به صورت تلفيقي از دو روش توصيفي و استنباطي ( تحليل محتوا) مي باشد که از روش توصيفي به منظور توصيف و تفسير شرايط مبحث پيشگيري از بحران و پدافند غير عامل از يك سو و بحث در باب روابط موجود ميان مباحث ذكر شده، پرداخته مي شود و از روش استنباطي در تحليل وضعيت كنوني مباحث مطروحه و نيز امكان ارتقاء نقش فنون شهرسازي و برنامه ريزي شهري از سوي ديگر استفاده مي نماييم. در انجام اين تحقيق دو روش کتابخانه اي و مصاحبه نيز بکار رفته است. هدف این پژوهش بررسي و تبيين جايگاه کاربري اراضي و همچنین به استنتاج نحوه و زمينه هاي مداخلات شهرسازي (از حيث دو اصل همجواري و پراكندگي و مطابقت آن با ملاحظات دفاعي و امنيتي)، در مبحث پدافند غيرعامل پرداخته شده است. از این اصول در جهت افزايش توان قطب عملکردی حوزه میانی– غربی در زمینههای شبکه حمل و نقل شهری، بافت شهري، کاربريهاي عمومي، تأسيسات و تجهيزات شهري، پناهگاه ها و فضاهاي زيرزمينيِ کاربري هاي امداد رسان و فضاهاي سبز و باز شهري استفاده شده است.

واژه‌هاي كليدي: پدافند غیرعامل، کاربری اراضی، مراکز حیاتی شهر، سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS).