واکاوي نگرش ديني به فرهنگ عفاف در جامعه اسلامي، با رويکرد مديريت فرهنگي

عفاف و حجاب در جامعه انساني، از ديرباز و در بين اقوام مختلف با تقيدات مذهبي گوناگون، بعنوان يک موضوع چالش‌برانگيز مطرح بوده است. از اين بين، نگرش مکتب اسلام به موضوع به گونه¬اي است که آن را در بستر عقل، وحي، فطرت و تجربه تاريخي تبيين مي‌نمايد. در تبيين صحيح اين مسئله، از يک سو، بايد چرايي، ريشه و بنيان آن مورد توجه قرار گيرد و از سوي ديگر به عوامل زيرساختي و مديريتي در پياده¬سازي آن در جامعه توجه شود. چرا که حجاب و عفاف نه تنها مقوله¬اي ريشه‌دار است، بلکه بايد با يک رويکرد صحيح مديريت فرهنگي زمينه¬هاي ظهور آن در جامعه اسلامي فراهم شود. اين پژوهش از يک سو در پي بيان رابطه¬اي است که مقوله حجاب با حيا و عفاف دارد و از سوي ديگر به دنبال تبيين صحيحي از رويکرد مديريت فرهنگي حجاب و حيا در جامعه اسلامي است. در اين مقاله با تبيين اين مسئله که حجاب و حيا ريشه در ايمان به خدا دارد، و سپس با تبيين رابطه بين ايمان و عمل صالح و با اشاره به مقام خليفه اللهي انسان، زمينه¬سازي اجراي صحيح احکام الهي در جامعه، در قالب مديريت فرهنگي صحيح تبيين مي¬گردد. نتيجه آن که بهترين صحنه براي بروز ايماني که در وراي حيا و عفاف وجود دارد، در پرتوي يک رويکرد مديريت فرهنگي مناسب مي¬تواند تحقق يابد و با بستر¬سازي مناسب، مي¬توان زمينه پياده¬سازي جنبه¬هاي عملي ايمان از جمله حجاب را در جامعه فراهم کرد.

فرهنگ عفاف، حجاب، حيا، ايمان، عمل صالح، مديريت فرهنگي