جمالزاده، بنيانگذار داستان نويسي نوين ايران

در آغاز اين قرن مباحث ادبيات داستاني در جامعة ايراني مطرح شد و نام جمالزاده با مجموعه داستان يکي بود و يکي نبود به عنوان پيشگام داستان کوتاه بر سر زبانها افتاد . در اين مقاله به نقد و بررسي اين مجموعه داستان و نمود فرهنگ ايراني در اين کتاب پرداخته شده است. اين کتاب، به عنوان اوّلين مجموعه داستان کوتاه فارسي، سرشار از حقايق تاريخي و اجتماعي عصر قَجَر و دوران مشروطه، لطايف و بدايع ادبي، آداب، رسوم و عقايد ايرانيان و شيوة مملکت داري حکّام آن زمان است و منبعي بسيار غني براي نقد و بررسي به ويژه در حوزة جامعه شناسي ادبيات؛ لذا اين اثر را با توجه به ويژگيهاي منحصر به فردش براي نقد و بررسي برگزيدم و اين که تا چه اندازه در اين راه موفق بوده ام، بستگي به نظر استادان محترم و صاحب نظران گرامي دارد. اميد است که در اين راه موفقيتي هرچند ناچيز حاصل شده باشد.

جمالزاده، داستان کوتاه، يکي بود و يکي نبود، زبان فارسي، ايران ، توصيف ، طنز