وقف از دریچه ی نگاه ناصرخسرو و سنایی

وقف را از دریچه های گوناگون فقهی،فرهنگی،اجتماعی و ادبی می توان بررسی کرد.این پدیده در طول قرنهای متمادی تابع وضعیت اقتصادی ما بوده است.با بررسی دوران های باشکوه وقف در ایران ،میزان رشد اقتصادی و پیشرفت را به راحتی می توان فهمید. قرن 5 و 6 ه.ق یکی از این دوران های باشکوه وقف در ایران بوده است.تعدد مدارس دینی و موقوفات فراوان که صرف تعلیم و تربیت طلاب و تامین حوائج استادان و شاگردان علوم دینی می شده است؛تنها یک نمونه از رشد علمی و فرهنگی در بستر وقف بوده است و شاعران و نویسندگان که زبان گویای جوامع خود هستند به فراخور مضامین ادبی،تعلیمی و عرفانی از این مقوله دینی و اجتماعی در آثارشان یاده کرده اند. نگارنده سعی کرده است که به بررسی آثار دو تن از شاعران و نویسندگان بزرگ قرن 5 و 6 ه.ق (ناصر خسرو و سنایی)بپردازد و به معانی اصطلاحی و مجازی وقف که در لباس شعر نمایان شده است ،دقیق شود تا به تاثیر این سنت دیرینه در آثارشان بپردازد و ذهن گویای اجتماع این دوران را در آیینه ی زبان شعری این شاعران بیابد.

وقف ، ناصرخسرو ، سنایی،زبان فارسی