بررسي رابطة دين‌داري و ميزان شادماني در بين دانشجويان به تفكيك جنسيت و وضيعت تاهل

مقدمه: هدف اين تحقيق بررسي رابطة دين‌داري با ميزان شادماني در بين دانشجويان دانشگاه‌هاي آزاد اسلامي انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي و علّي ـ مقايسه‌اي است. جامعه پژوهش نيز شامل همة دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد شیروان در نيمسال اول سال تحصيلي 90 ـ 89 مي‌باشد نمونه و روش نمونه‌گيري: نمونة شامل750 دانشجوبود. که به روش نمونه گیری خوشه‌اي چندمرحله‌اي از بين همة دانشجويان انتخاب شدند.که از اين تعداد، 430 مورد مرد و 320 مورد زن بودند به وسيله ي ابزارهاي پژوهش که شامل مقياس عمل به باورهاي ديني (معبد) و پرسش‌نامة شادکامی آكسفوردآزمون شدند. یافته: پس از جمع‌آوري داده‌ها، فرضيه‌هاي تحقيق با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و ‌آزمون t آزموده شدند. نتيجه نشان داد كه بين دين‌داري و ميزان شادماني رابطة مثبت و معنادار وجود دارد. رابطه دين‌داري و ميزان شادماني در بين دانشجويان مذكر قوي‌تر است؛ اين رابطه در بين دانشجويان مجرد و متأهل متفاوت نيست. ميزان دين‌داري افراد مؤنث از افراد مذكر بيشتر است؛ اما تفاوت معناداري بين ميزان شادماني آنها وجود ندارد. همچنين نتيجة تحقيق نشان داد افراد متأهل در مقايسه با افراد مجرد دين‌دارترند؛ اما بين ميزان شادماني آنها تفاوت معناداري وجود ندارد. نتیجه گیری: نقش دينداري را، به‌ويژه براي كساني كه اعتقادات ديني دارند در شادماني برجسته مي‌كند. از اين‌رو، فراهم‌كنندگان بهداشت روان دانشجويان بايد اين عامل را در نظر بگيرند و در مداخله‌هاي خود از اين عامل استفاده كنند.

دين‌داري، شادماني، دانشجويان.