تحلیل خطر زمین‌لرزه و طیف طراحی مصلی امام خمینی(ره) تهران

مصلی امام خمینی تهران حد فاصل کوهپایه‌ های البرز و دشت تهران قرار گرفته است. این گستره از نقطه نظر زمین‌ساختی مرز دو پهنه البرز در شمال و ایران مرکزی در جنوب می‌باشد. گسل‌های فعالی نظیر مشا، شمال تهران، جنوب و شمال ری، کهریزک، پارچین و گرمسار در فواصل کمی از ساختگاه قرار گرفته‌اند که دارای توان لرزه‌زایی بالایی بوده و طی دوره تاریخی شاهد زمین ‌لرزه‌های متعددی بوده است. شواهد زمین‌ ساختی نیز حاکی از فعالیت این پهنه و جنبش‌های قائم و راست الغز در راستای گسل‌های اصلی منطقه، نظیر مشا می‌باشد. بر اساس آخرین یافته‌ها، جنبش و فرازگیری البرز در راستای گسل‌های گستره سبب کوتاه شدگی پوسته به میزان 5 میلیمتر در سال می‌گردد. داده‌های لرزه‌خیزی تاریخی و دستگاهی مبین خطر بالای زمین‌لرزه در گستره مورد مطالعه بوده و بر این اساس دوره بازگشت زمین‌لرزه‌های با بزرگای 0/7 و 5/7، در گستره‌ای به شعاع 200 کیلومتری ساختگاه، به ترتیب حدود 117 و 507 سال به دست آمده است. برآورد خطر لرزه‌ای ساختگاه با دو رهیافت تعینی و احتمالاتی و با استفاده از چهار رابطه کاهندگی مناسب به انجام رسیده است. چشمه‌های لرزه‌زا به صورت خطی و منطبق بر گسل‌های اصلی گستره طرح در نظر گرفته شده است. در روش تعینی، بیشینه شتاب زمین‌لرزه g38/0 و مربوط به گسل شمال تهران می‌باشد. در روش احتمالاتی، بیشینه شتاب زمین برای زمین‌لرزه مبنای طراحی g35/0 و برای زمین‌لرزه بیشینه طراحی g55/0 به دست آمده است. بر اساس نتایج حاصل از تفکیک خطر لرزه‌ای، گسل شمال تهران با فاصله حدود 10 کیلومتر تا محل ساختگاه، یکی از مهمترین سرچشمه‌های لرزه‌زای گستره است که سهم عمده‌ای در خطر لرزه‌ای ساختگاه دارد. طیف‌های پاسخ ویژه ساختگاه برای سطوح مختلف طراحی بر اساس طیف‌های حاصل از روش تجربی، تحلیل پاسخ ساختگاه، خطر یکنواخت و روش نیومارک – هال ارائه گردیده است. طیف طراحی سطح زمین‌لرزه مبنای طراحی با طیف‌های طراحی لرزه‌ای ویرایش سوم آیین‌نامه 2800 ایران مقایسه شده است

تحلیل خطر زمین‌لرزه، طیف طراحی، مصلی، شتاب زمین لرزه