بررسی و شناخت گرمابه های عمومی در شهر سنندج تا اواخر دوره ی قاجاریه

استحمام بدن و حمام کردن برای ایرانی‌ ها علاوه بر پاکیزه شدن تن و دفع چرک، یک آیین مذهبی هم بوده است. در تمام ادیان پیش از اسلام- از مهرپرستان گرفته تا زرتشتی‌ها-غسل کردن یکی از شرط‌های شرکت در مراسم بوده، این است که نه تنها در یک مکانهای مربوط به شاهان نشانه‌هایی از حمام پیدا می‌کنند بلکه باستان‌شناس‌ها، این نتیجه رسیدند که ساخت حمام‌های عمومی از دیر باز در همه شهرهای ایران رایج بوده است. در آیین اسلام نیز غسل کردن چه به صورت واجب و چه به صورت مستحب، به مناسبت‌های مختلف به مسلمان‌ها سفارش شده، به همین دلیل بعد از اسلام، شاهان ایرانی و البته آدم‌های خیر، با ساختن حمامهای عمومی در سطح شهرها و حتی روستاها در پی به فرجام رساندن این فرضیه ی الهی بر آمدند. شهر سنندج نیز به عنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران از این امر مستثنی نبوده و والیان محلی و خیرین شهر از زمان شکل گیری هسته ی اولیه ی آن شروع به ساخت حمامهای عمومی برای راحتی مردمان این شهر نمودند و چندین حمام را با بهره گیری از اصول و قواعد معماری سنتی ایرانی ساختند که در این پژوهش با روش توصیفی به بررسی ساختار معماری، آرایه های موجود ایستایی و ... حمامهای عمومی موجود در این شهر پرداخته می شود.

گرمابه عمومی، سنندج، قاجاریه