هدف از پژوهش پیش رو آن است که به بررسی چندمعنایی حرف «تا» در زبان فارسی در چارچوب معناشناسی شناختی بپردازد. «تا» در زبان فارسی هم در سیمای پیش اضافه و هم در سیمای پیونددهنده (=حرف ربط) رخ می نماید و خواست ما آن است که معناهای گوناگون «تا» را به کمک الگوی تایلر و ایوانز (2003) شناسایی و دسته بندی نموده و شبکه معنایی آن را رسم نماییم. این پژوهش به روش توصیفی انجام گرفته و بخشی از داده های آن از فرهنگ سخن (انوری 1381) است و بخش دیگر از شمّ زبانی نویسندگان. یافته های این پژوهش نشانگر آن است که «تا» گرچه دارای معناهای گوناگونی است اما پیوند میان آنها را می توان در یک شبکۀ معنایی بازنمود. معنای اولیۀ «تا» به عنوان پیش اضافه «پایان مکان، زمان یا امر» و معنای اولیۀ آن به عنوان پیونددهنده «بیان هدف، قصد و منظور» است که هر یک در کانون شبکۀ معنایی جای می گیرند و دیگر معانی در گرداگرد آنها به معنای اولیه پیوند می خورند.
کلید واژگان :چندمعنایی؛ معناشناسی شناختی؛ شبکه معنایی؛ حرف اضافه؛ پیونددهنده (=حرف ربط).
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک