اثرات علف کش بوتاکلر بر برخی از شاخص های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش بچه ماهیان سیاه کولی (Vimba vimba persa)

در اين تحقيق اثرات علف¬کش بوتاکلر بر برخی از شاخص¬های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش 180 قطعه بچه¬ماهی سیاه¬کولی با میانگین وزن 1 تا 2 گرم در 6 گروه (5 گروه آزمایشی و یک گروه شاهد با 3 تکرار) بررسی شد. آزمایش¬ها بر اساس روش استاندارد OECD و به صورت ساکن انجام پذیرفت و هر روز پارامترهای مؤثر فیزیکی و شیمیایی آب از جملهpH (2/8-7)، سختی کل (240 میلی گرم بر لیتر)، اکسیژن محلول (بیش از 7 میلی گرم بر لیتر) و درجه حرارت (1±25 درجه سانتیگراد) اندازه¬گیری و ثبت گردید. در ابتدا غلظت کشنده علف¬کش بوتاکلر در 24، 48، 72 و 96 ساعت تعیین گردید و پس از آن بچه¬ماهیان به مدت 7 روز در معرض غلظت¬های 25، 50 و 75 درصد (20/17، 41/34 و 61/51 میلی گرم بر لیتر) غلظت کشنده قرار گرفتند. در پایان روز هفتم خونگیری انجام شد و برخی از شاخص¬های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی مورد سنجش قرار گرفتند. همچنین جهت بررسی ضایعات میکروسکوپی و هیستوپاتولوژیک از بافت آبشش بچه¬ماهیان نمونه برداری شد. نتایج نشان داد که در تیمارهای 25، 50 و 75 درصد غلظت کشنده، مقادیر هموگلوبین، لنفوسیت، هماتوکریت، گلبول سفید، گلبول قرمز، مونوسیت، ائوزینوفیل، MCHC کمتر از تیمار شاهد بود و بین تیمارها با گروه شاهد از نظر مقادیر کورتیزول و کل ایمونوگلوبولین اختلاف معنی¬دار وجود داشت (P<0.05) اما از نظر مقدار گلوکز اختلاف معنی¬داری بین آنها مشاهده نشد (P>0.05). قرار گرفتن آبشش در مجاورت سم نیز منجر به بروز پدیده هایی مانند پرخونی، هایپرپلازی، چسبندگی، عریض شدن تیغه های ثانویه و اولیه گردید.

بوتاکلر، خونی، بیوشیمیایی، ایمنی، آبشش، سیاه¬کولی