نام های رایج: حرمل، سداب بری، حرمل، جرهل، سداب کوهی، غلقه الذئب، اسپند، اسفنجه، سپند، نوعی سداب وحشی است. از جمله گیاهان دارویی که در دشت های اطراف بنارویه به فراوانی یافت می شود گیاه «اسپند» است که در زبان محلی به آن «سُونَر» می گویند. از قدیم الایام از دانه این گیاه جهت درمان برخی بیماری ها استفاده می شده است. یکی از گیاهان نام آشنا برای ایرانی‌ها، اسپند است. دانه این گیاه در خانه سوزانده می‌شود و دود غلیظ آن برای ضدعفونی هوا، دور کننده حشرات، خوشبوکننده فضا و به باور برخی حتی خنثی کردن چشم‌زخم و… مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر تمام این موارد، در آسیا از دانه‌های اسپند به عنوان ضدانگل، کرم‌کش و کشنده آمیب استفاده می‌کنند. اسپند در سایر کشورها نیز طرفدار دارد؛ مردم یونان از اسپند به عنوان قاعده‌آور، کرم‌کش، مسکن و خواب‌آور استفاده می‌کنند. در گذشته در هند برای سفلیس و در آفریقا نیز برای تب از اسپند استفاده می‌کردند، گرچه مصرف خوراکی این گیاه می‌تواند مسموم‌کننده باشد، اما بعضی از افراد محلی در این کشورها هنوز از آن برای درمان آسم، کولیک، تب، سنگ‌های صفراوی، سکسکه، زردی، مالاریا، دردهای عصبی، پارکینسون، افتادگی رحم، روماتیسم و بیماری‌های ادراری تناسلی استفاده می‌کنند. اسپند برای افراد گرم مزاج مضر است و اگر افرادی که مزاج گرم و خشک دارند، حتی مقادیر کمی از آن را بخورند دچار مشکل خواهند شد. اگر جوشانده اسپند را صاف‌کرده با عسل و روغن کنجد بنوشید، به شدت حالت تهوع ایجاد می‌کند. این گیاه در افراد گرم مزاج باعث سردرد و حالت تهوع می‌شود.
کلید واژگان :گیاه دارویی، خواص درمانی، اسپند، سونر
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک