ارزیابی کاربرد رادیونوکلوئیدها در حفاظت آب و خاک

فرسایش خاك و هدر رفت آب یکی از معضلات بزرگ حوضه¬ها و تمامی عرصه¬هاي کشاورزي و منابع طبیعی جهان است که می¬تواند باعث تخریب اراضی، کاهش حاصل¬خیزي خاك¬ها، بروز سیل و عواقب ناگوار دیگري شود. آگاهی از فرآیندهاي جابه-جایی و توزیع مجدد ذرات خاك ناشی از فرسایش¬هاي مختلف و تلفات آب، یکی از ابزارهاي مدیریتی در مقیاس¬هاي متعدد از پلات تا حوزه آبخیز در مدیریت فرسایش و رسوب محسوب می¬شود. این مهم با استفاده از طیف¬سنجی رادیونوکلوئیدهاي ریزشی (Cs137، Pb210 و Be7) دست یافتنی است. در این مطالعه در مورد رادیونوکلوئیدها، اهمیت و کاربرد آن¬ها از قبیل برآورد فرسایش و رسوب در حوزه¬آبخیز، افزایش راندمان کاربرد آب، مدیریت منابع آب و ارزیابی و انتخاب گونه¬های گیاهی مقاوم به خشکی مورد بحث قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که روش¬هاي اتمي و ايزوتوپيك در افزايش مقادير راندمان كاربرد آب در بخش كشاورزي نقش عمده¬اي دارند، از جمله بهبود مديريت آب و کاهش تلفات، بهينه¬كردن مقدار آب مصرفي در برابر محصول توليد شده، انتخاب گونه¬هاي مختلف گياهان با مقاومت بيشتر در مقابل خشكي و مقدار توليد بيشتر. علاوه بر این مشخص شد که با استفاده از رادیونوکلوئیدها با دقت قابل قبولی می¬تواند میزان فرسایش و رسوب را ‏محاسبه کرد. همچنین مشخص شد که اندازه¬گیري فرسایش خاک با استفاده از این ‏روش نسبت به روش¬های دیگر، سریع وآسان¬تر است.

حوزه¬آبخیز، رادیونوکلوئیدها، رسوب ، طیف¬سنجی، فرسایش.