جادوی حفظ حافظ در حافظه‌ها

حافظ شاعری است که بعد از گذشت سالیان سال توانسته گوی سبقت را از تمام شاعران حتی در حوزة شاعران برجستة ایرانی برباید و هر چند که بارها به تحلیل این نابغة زمان پرداخته شده ولی هر بار که از حافظ سخن می‌رود برای همه تازگی دارد و حتی تا نسل‌ها بعد هم شاید نتوان شخصیت حافظ را به درستی تشخیص داد. به راستی پا در حریم کبریایی حافظ نهادن و او را چنانکه بوده شناختن؛ کاری است جسارت‌آمیز، اما چه می‌توان کرد؟ عشق به حافظ دلیلی است برای بی¬پروا گام نهادن در این مهلکه تا شاید بتوان راهی را به حریم جانان باز کرد و به زبانی اظهار بندگی کرد. نوشتار حاضر با روش توصيفي-¬تحليلي پژوهشي در پي اين است كه جادوی سخن حافظ چه خصوصیاتی است که هر چه زمان بر آن می‌گذرد کلامش دلپذیرتر می‌افتد و بیشتر مقبول طبع صاحب‌نظران قرار می‌گیرد. بی‌شک هزار نکته باریکتر از مو در هنر خواجه شیراز نهفته است که او را صدرنشین دیوان غزل‌ها کرده و شعر او را بدان پایه از بلندی رسانده که بانگ غزل‌هایش در سراسر قلمرو شعر پارسی پیچیده است.

حافظ، جادوی سخن، قرن هشتم