در سال 1945 با شروع کار سازمان ملل و شورای امنیت ، از انجایی که کشور های صاحب امتیاز حق ویژ(وتو ) در اتخاذ تصمیات خود در شورای امنیت براساس منافع خود و روابط نزدیک خود با کشور های دیگر عمل می کنند ، در نتیجه شورا امنیت به عنوان رکن اجرایی ساز مان ملل از هدف اصلی خود که حفظ صلح وا منیت بین المللی است ، ناکام مانده است . پژوهشگر در مقاله حاضر ابتدا جایگاه شورای امنیت در منشور سازمان ملل و وظایف شورای امنیت را مورد تشریح قرار می دهد و سپس به بررسی حق وتو و کارکرد آن در شورای امنیت ساز مان ملل متحد پرداخته و برای روشن شدن موضوع پژوهش آثار حق وتو بر روابط بین الملل را مورد واکاوی قرار داده است و همچنین روش پژوهش حاضر از نظر نویسنده توصیفی - تحلیلی است.
کلید واژگان :
حق وتو ، شورای امنیت ، روابط بین الملل ، ساز مان ملل متحد
