تحلیل روند توسعه‌یافتگی شاخص‌های جابه‌جایی شهری (نمونه موردی: شهرستان خوی)

هدف اصلی این پژوهش تحلیل روند توسعه‌یافتگی شاخص‌های جابه‌جایی شهری در شهرستان خوی می‌باشد. پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی بوده و از منظر روش توصیفی-تحلیلی بوده است. در این پژوهش گردآوری اطلاعات به‌صورت کتابخانه‌ای انجام‌گرفته است. در جهت جمع‌آوری داده‌های پژوهش از سالنامه‌های آماری مرکز آمار ایران در طی سال‌های 1396، 1397، 1398، 1399 و 1400 و برای شهرستان خوی استفاده‌شده است. در این پژوهش برای بررسی موضوع از شاخص‌های جابه‌جایی شهری که متشکل از شاخص‌های راه‌های بین‌شهری، راه‌های آسفالت روستایی، تعداد وسایل نقلیه عمومی درون‌شهری، تعداد سفر جابه‌جاشده درون استانی و تعداد مسافر جابه‌جاشده درون استانی می‌باشد، استفاده‌شده است. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به‌صورت کمی و از طریق روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره OPA و مدل ویکور انجام‌گرفته است. در راستای تشکیل ماتریس تصمیم‌گیری اولیه مدل ویکور از طریق آمار وضع موجود مستند در سالنامه‌های آماری مرکز آمار ایران و برای شهرستان خوی و ماتریس تصمیم‌گیری اولیه مدل OPA از طریق نظر 5 کارشناس خبره انجام پذیرفته است. نتایج این پژوهش نشانگر این است که مطابق با نتایج مدل ویکور نیز، سال 1396 در رتبه اول، سال 1397 در رتبه دوم، سال 1398 در رتبه سوم، سال 1399 در رتبه چهارم و سال 1400 در رتبه پنجم قرارگرفته است. مطابق با نتایج مدل OPA، شاخص تعداد وسایل نقلیه عمومی درون‌شهری با وزن 236/0 در رتبه اول، شاخص تعداد سفر جابه‌جاشده درون استانی با وزن 205/0 در رتبه دوم، شاخص تعداد مسافر جابه‌جاشده درون استانی با وزن 200/0 در رتبه سوم، شاخص راه‌های بین‌شهری با وزن 183/0 در رتبه چهارم و در نهایت شاخص راه‌های آسفالت روستایی با وزن 174/0 در رتبه پنجم قرارگرفته است. همچنین مطابق با رتبه‌بندی سال‌های موردبررسی توسط این مدل نیز، سال 1396 در رتبه اول و سال 1399 در رتبه پنجم قرارگرفته‌اند.

توسعه، توسعه پایدار، جابه‌جایی شهری، شهرستان خوی.