قرآن کریم به عنوان اولین منبع و سند حقانیت دین مبین اسلام و معجزه خاتم پیامبران علیهم السلام می باشد، انتخاب واژگان و چینش آن در آیات بر اساس حکمت و مصلحت الهی انجام گرفته است. واژه «ذنب» یکی از واژگانی است که در قرآن کریم به کار رفته است که دارای وجوه معانی متعددی است. برخی از مفسران و مترجمان آن را با واژگانی همچون«اثم» «معصیه» و «هوب» مترداف دانسته اند، بنابراین برخی مفسران و مترجمان واژه «ذنب» را در آیه «لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک و ما تاخر » به معنای گناه متعارف گرفته اند که با عصمت حضرت پیامبر اکرم (ص) ناسازگار می نماید. این مقاله در صدد است که با روش صحیح معناشناسی و با مراجعه به منابع معتبر به معنای واژه «ذنب» در آیه مذکور بپردازد و به شبهه مطرح شده پاسخ مستدل ومستند ارائه نماید.
