بررسی کیفیت ز ندگی کاری پرستاران شاغل در بیمارستان های ایران در دو دهه اخیر: مرور سیستماتیک

هدف: طبق تعریف گروه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHO) ، کیفیت زندگی درک افراد از جایگاه خود در زندگی از لحاظ فرهنگی و نظام هاي ارزشی که با اهداف، انتظارات ، استاندارد ها، علایق واولویت هاي افراد در ارتباط است، می باشد. کیفیت زندگی دامنه گسترده اي از ویژگی هاي بدنی و روانی را در بر می گیرد.بیمارستانها به عنوان یک سازمان می تواند کیفیت زندگی مددجویان، پرستاران و کارکنان را به طور جدی تحت فشار قرار دهد که مسلما به مراتب دارای تاثیرات جسمانی و روحی بیشتری است .ازآنجایی که پرستاری به عنوان یکی از چهار حرفه اول پراسترس دنیا بیش ازسایر مشاغل در معرض عوامل تنش زای مختلف فیزیکی،جسمی، روانشناختی و اجتماعی بوده و سبب تهدید و کاهش سلامتی و رفاه شاغلین خود می شود.این تهدید نه تنها باعث عدم برخورداری پرستاران از سلامتی می گردد بلکه از طریق تحت تاثیر قراردادن خدمات ارائه شده توسط آنها به طورغیرمستقیم بر کیفیت خدمات پرستاران و سلامتی جامعه نیزاثرمی گذارد،این مطالعه با هدف بررسی مروری کیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل در بیمارستان های کشوردر دو دهه اخیر انجام شد. روش کار: این مطالعه مروری با جستجو در سایت های علمی Google scholar، magiran، Sid، PubMed و iranmedex با کلیدواژه های کیفیت زندگی،پرستاران شاغل،بیمارستان، Quality ofLife، Nurses ، Hospital، Hospital nurses طی سال های 1995 تا 2015 انجام شد. نتایج: نتایج مطالعات نشان داد که حدود دوسوم پرستاران ازكيفيت زندگي كاري وبيشترجنبه هاي زندگي كاري خود رضايت ندارند وبيشترين ميزان نارضايتي پرستاران مورد مطالعه از نيازهاي اوليه وپايه زندگي كاري آنهاست.میانگین کل کیفیت زندگی پرستاران بیانگریک کیفیت زندگی درحد متوسط بود.کیفیت زندگی کاری با افزایش سن و سابقه کار بیشتر شده و با داشتن نوبت کاری درماه کاهش می یابد. نتیجه یک مطالعه نشان داد که در تمام ابعاد کیفیت زندگی وهمچنین میانگین نمرات پرستاران با دو گروه پرسنل آزمایشگاه وکارکنان اتاق عمل اختلاف معناداري داشته وازدوگروه کمتربوده وبارکاري نیزدرپرستاران نسبت به دو گروه دیگربالاترمی باشد.که رابطه معنی دارومعکوس میان بارکاري وکیفیت زندگی درپرستاران وجود دارد.از نظرحیطه ها نیز، درحیطه های عملکرد جسمی،عملکرد اجتماعی وسلامت جسمی اختلاف آماری معناداری وجود داشت وکارکنان ستادی ازوضعیت بهتری نسبت به پرستاران برخورداربودند.میان نوبت کاری شب با ميزان افسردگی و اضطراب پرستاران، و میزان استرس شغلی با سلامت روان در کارکنان اداری و درمانی رابطه وجود داشت ولی جنسيت وسطح تحصيلات برافسردگی واضطراب پرستاران نوبت کاری شب ارتباط نداشتند.سلامت روان در کارکنان مرد بیشترازکارکنان زن بوده ومیزان‌استرس شغلی درکارکنان قراردادی بیش ازسایرکارکنان که دروضعیتهای استخدامی دیگرقرارداشتند،بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد مسئولان بهداشت ودرمان به ابعاد مختلف کیفیت زندگی پرستاران به ویژه زنان چون دارای استرس کاری بیشتری هستند توجه کنند تا بهره وری مناسبی داشته باشند .برگزاری جلسات گروهی برای استفاده از تجربیات پرستاران با سابقه ی کاری بیشتر،استفاده از پرستاران بیشتر برای کاهش استرس کاری و بازنگری در حقوق و مزایای پرستاران توصیه می شود.

پرستاران، کیفیت زندگی، سلامت روان