تفاوت زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی در بیماران بوشهری.

مقدمه: تست زمان پروترومبین (PT) و زمان ترومبوپلاستین نسبی (PTT) برای ارزیابی سیستم انعقاد مورد استفاده قرار می گیرند. سطوح PT و PTT می توانند تاثیر درمان با ضدانعقاد هپارین و وارفارین، نارسایی کبد، انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) وکمبود ویتامین K را شناسایی نمایند. روش اجرا: 600 نمونه خون در لوله های حاوی سیترات سدیم جمع آوری شدند( از300 مرد و 300 زن). تست PT و PTT بر روی پلاسمای آنها انجام شد. یافته ها: سطوح PT در بیماران 70-11 ثانیه و سطوح PTT در آنها 170-13 ثانیه بود. میانگین PT در مردان، 40/14 ثانیه و در زنان 24/14 بود. میانگین PTT نیز در مردان 44/40 ثانیه و در زنان 87/41 ثانیه بود. هیچ تفاوت معنی داری بین سطح PT و نیز PTT در بین هر دو جنس دیده نشد(p>0.05). بحث: یافته های این تحقیق نشان دادند که ارتباطی بین سطوح PT و PTT در بین دو جنس دیده نمی شود.

زمان پروترومبین (PT)، زمان ترومبوپلاستین نسبی(PTT)، سیترات سدیم، انعقاد داخل عروقی منتشر(DIC)